Johann Georg Leopold Mozart, utalentowany muzyk i wybitny pedagog, urodził się 14 listopada 1719 roku w Augsburgu. W wieku pięciu lat został zapisany do gimnazjum jezuickiego, które ukończył w wieku siedemnastu lat z doskonałymi ocenami dotyczącymi jego sukcesów w nauce (diploma magna cum laude) i zachowania. W tych momentach życia Leopold nie dążył do odpowiednich aspiracji zawodowych, ale w trakcie szkolenia pilnie uczył się muzyki, śpiewu w chórze i gry na organach.
Biografia z aspektami kreatywności, kariery i życia osobistego
Leopold Mozart z powodu śmierci ojca nie mógł od razu kontynuować nauki pod koniec gimnazjum. Mimo to rok później pożegnał się ze swoim domem i udał się do Salzburga, który w tym czasie był suwerennym miastem Świętego Cesarstwa Rzymskiego i siedzibą Prymasa Niemiec, który z kolei określił go jako centrum polityczne, życie kulturalne i duchowe.
W listopadzie 1737 został przyjęty na uniwersytet, a 22 lipca 1738 otrzymał tytuł Studiosus philosophiae Baccalaureus. We wrześniu 1739 Johann Georg Leopold Mozart został wydalony z uczelni. Oczywiście przez cały ten czas młody człowiek Leopold Mozart pilnie studiował muzykę, dzięki czemu po wydaleniu z uniwersytetu wstąpił do służby kanonika katedry salzburskiej, hrabiego von Thurn-Valsassina, jako lokaja, który przy tym czas oznaczał osobę, która pełniła funkcję muzyka i osobistej sekretarki.
Droga do uzyskania stałego miejsca płatnej służby była bolesna i długa, ale w 1747 roku Leopold był już nadwornym muzykiem arcybiskupa Salzburga i w końcu w lutym 1748 roku mógł założyć rodzinę z Anną Marią Walburgą Perthl.
Bardzo oryginalny sposób jego kompozycji obejmuje podstawy muzyki ludowej i jest żywym przykładem tzw. stylu pogranicza na styku baroku i wczesnego klasycyzmu. Jako członek Towarzystwa Nauk Muzycznych w Lipsku Leopold Mozart korespondował z tak znanymi muzykologami, jak Christian Fürchtegott Gellert i Friedrich Wilhelm Marpurg. To Marpurg pisał o Szkole: „Potrzeba tego rodzaju pracy pojawiła się dawno temu, ale nie mogliśmy nawet liczyć na jej znalezienie: utalentowany i rzetelny wirtuoz, rozsądny i metodyczny nauczyciel, wykształcony muzyk; cechy, z których każda już czyni swojego właściciela godną osobą, są tutaj zebrane”.
Sukces Szkoły był ogromny. Wytrzymał dwie edycje przez całe życie - w 1756 i 1769, trzecią w 1787 i kolejną w 1800 roku. Książka została przetłumaczona na niderlandzki i francuski w 1766 i 1770 r., aw 1804 r. na rosyjski. Muzyczny talent Wolfganga Amadeusza i Marii Anny, znanej jako Nannerl, ujawnił się już w 1759 roku. Od tego momentu Leopold zyskał sławę jako ojciec utalentowanych dzieci, który niezwykle sumiennie inwestuje swoją energię w ich edukację muzyczną i dbanie o ich karierę. Tak, era oświecenia panowała już w Europie, ale siostra Wolfganga zdała sobie sprawę z roli kochanki, matki i żony.
Z każdym rokiem dorastania syna, uwaga Leopolda Mozarta na własne kompozycje i kariera nadwornego muzyka gwałtownie spadała. Od 1763 r. aż do śmierci pozostał wicedyrektorem, nigdy nie stając się pierwszym ani głównym dyrygentem dworu. Chcąc towarzyszyć dzieciom w podróżach, gdzie notabene okazał się znakomitym i niestrudzonym mentorem i organizatorem, musiał, mimo niezadowolenia przełożonych i samego arcybiskupa, coraz dłuższej nieobecności. Za nieuprawnione nieobecności w 1777 roku został nawet zwolniony ze służby, gdzie jednak wkrótce został przywrócony.
Podczas gdy Wolfgang Amadeus od 1777 r. odwiedzał swój dom tylko z krótkimi wizytami, aw 1781 r. w końcu przeniósł się do Wiednia, jego ojciec nadal służył i nauczał w Salzburgu. Jego córka Nannerl wyszła za mąż w jej wieku i przeniosła się do St. Gilgen. Leopold Mozart w ostatnich latach dużo podróżował, głównie do Bawarii, został członkiem loży masońskiej i niestrudzenie podziwiał sukces swojego ukochanego syna, którego ostatni raz spotkał w 1785 roku w Wiedniu.
28 maja 1787 r. po trzymiesięcznej chorobie zmarł w ramionach córki i został pochowany na cmentarzu św. Sebastiana. Po jego śmierci jego majątek został zlicytowany.
Fundamentalny wkład w historię muzyki
Bardzo trudno w kilku słowach opisać wszystkie aspekty osobowości Leopolda Mozarta. Był przecież zarówno gorliwym katolikiem, przyjacielem protestantów i Żydów, jak i ostrzeżeniem dla syna przed przedłużającymi się pobytami w krajach luterańskich czy kalwińskich, a także przeciwnikiem hipokrytów i świętych, którzy jego zdaniem nie byli godni ich godności. Był mistrzem higieny, wielbicielem komunikacji, kart i szachów. W ostatnich latach, szczerze opłakując zmarłą żonę, prowadził kontaktową korespondencję z baronową Elisabeth von Waldstetten. Był utalentowanym muzykiem i wybitnym pedagogiem. Jego „Podstawowa Szkoła Gry na Skrzypcach” jest niewątpliwie dziełem esencjonalnym, dzięki któremu Leopold Mozart na wieki zapisał się w historii muzyki.
