Koncepcja wysokiego tonu dla każdego głosu jest indywidualna: dla basu może to być „C” małej oktawy, dla tenora – „C” sekundy, dla altowego – „G” sekundy, a dla sopranu - „C” trzeciej oktawy. Zdrowie i styl życia piosenkarza, a także produkcja, mają istotny wpływ na granice asortymentu. Jednak mechanizmy i wysiłki dla wszystkich tembrów i szkół wokalnych mają kilka wspólnych cech.
Instrukcje
Krok 1
Nie zaczynaj swoich wokali wysokimi nutami. Więzadła, podobnie jak mięśnie, muszą najpierw „rozgrzać się”, nabrać elastyczności. Aby to zrobić, zacznij od ćwiczenia legato i średniego rejestru swojego głosu.
Krok 2
Nie staraj się opanować pełnego zakresu głosu podczas pierwszych lekcji śpiewu. Dotyczy to szczególnie młodych ludzi, zarówno chłopców, jak i dziewcząt. W okresie dojrzewania głos ulega znacznym zmianom u obu płci: staje się szorstki, nabiera charakterystycznych odcieni i zasięgu. Dopiero pod koniec tego okresu (w wieku 18 lat dla mężczyzn i 20 lat dla kobiet) możesz całkowicie opanować swój zasięg.
Krok 3
Skontaktuj się z nauczycielem. Doświadczony nauczyciel po pierwsze od razu określi rodzaj Twojego głosu, a po drugie wyjaśni Ci granice Twoich możliwości. Jeśli masz soczysty baryton, nie obciążaj głosu śpiewając w pierwszej oktawie – nie tylko tracisz naturalność i bogactwo głosu, ale także ryzykujesz całkowite rozstanie się z nim.
Krok 4
Po ustaleniu barwy, rozgrzewce i przygotowaniu aparatu głosowego przejdź bezpośrednio do wysokich dźwięków. Podczas wznoszących się korytarzy stwórz wrażenie, że schodzisz w dół, a nie w górę. Ta technika usunie psychologiczny zacisk. Niższy dźwięk nie wydaje się trudny do zagrania.
Wypnij brzuch i napnij mięśnie. Chociaż powietrze wychodzi i instynktownie chcesz ściskać mięśnie brzucha, powinieneś zrobić coś przeciwnego: wytworzy to ciśnienie niezbędne do podtrzymania dźwięku. To się nazywa wsparcie. Wzmocnij podparcie wygodną pozycją nóg (rozstaw na szerokość barków), ściskając mięśnie miednicy. Plecy powinny być proste, a ramiona wyprostowane. Ta pozycja sprawia, że płuca pracują tak łatwo, jak to tylko możliwe.
Krok 5
Napnij mięśnie warg, aby utworzyć samogłoskę. Rozluźnione usta „wygaszą” dźwięk, pozbawiając go opanowania, lekkości i częściowo intonacyjnej dokładności. Całe Twoje ciało powinno być instrumentem muzycznym, gotowym do gry.
Krok 6
Skieruj dźwięk do przodu. Nie próbuj zwiększać objętości przez wydychanie powietrza. Lepiej nie przejmować się głośnością: właściwie uformowany dźwięk, nawet w niuansach fortepianu, będzie słyszany z dużej odległości.
