Thomas Holcomb jest jednym z najwybitniejszych i najbardziej utalentowanych amerykańskich wojskowych i polityków początku XX wieku. Jego osiągnięcia i nagrody zachwycą każdego konesera historii sztuk walki.
Biografia
Holcomb urodził się 5 sierpnia 1879 roku w New Castle w Delaware jako jedno z czworga dzieci. Jego matką jest Elizabeth Hindman Barney, córka kapitana US Navy Nicholasa Barneya, a ojcem Thomas Holcomb, prawnik i mówca w Izbie Reprezentantów Stanu Delaware. Holcomb uczęszczał do prywatnej szkoły, aż jego rodzina przeniosła się do Waszyngtonu w 1893 roku, aby pracować dla Departamentu Skarbu USA podczas drugiej kadencji prezydenta Clevelanda. Holcomb ukończył Western High School w 1897 roku. Szkolenie obejmowało również musztrę w mundurze, na tych lekcjach Holcomb zapoznał się z dyscypliną wojskową.
Ojciec Holcomba przekonał go do kariery w biznesie. W 1898 podjął pracę jako urzędnik w Bethlehem Steel w Sparrow Point w stanie Maryland i pracował tam przez dwa lata.
Kariera
13 kwietnia 1900 Holcomb został powołany do Korpusu Piechoty Morskiej i awansowany na podporucznika. Od września 1902 do kwietnia 1903 Holcomb służył w batalionie piechoty morskiej przydzielonym do Eskadry Północnoatlantyckiej. W 1902 roku zdobył mistrzostwo karabinów dalekiego zasięgu w Montrealu w Kanadzie. 3 marca 1903 został awansowany na porucznika i dowodził dowództwem Korpusu Piechoty Morskiej, który został mistrzem w 1911 roku. Od kwietnia 1904 do sierpnia 1905 i od października do listopada 1906 służył na Wyspach Filipińskich.
Od września do 1905 do września 1906 Holcomb służył jako strażnik ambasady w Pekinie. 13 maja 1908 został awansowany na kapitana i od grudnia 1908 do lipca 1910 nadal służył w warcie ambasady w Pekinie. Następnie został mianowany attaché przy dowództwie amerykańskiego ministra nauki języka chińskiego i pełnił tę funkcję do maja 1911 r. W grudniu 1911 r. został ponownie przydzielony do ambasady w Pekinie, gdzie kontynuował naukę języka chińskiego. i pozostał w ambasadzie do maja 1914 r.
Od października 1914 do sierpnia 1917 kapitan Holcombe pełnił funkcję inspektora szkolenia strzeleckiego. Na tym stanowisku awansował do stopnia majora 29 sierpnia 1916 r. 11 listopada 1916 r. poślubił Beatrice Miller Clover, córkę admirała Richardsona Clovera. Komendant korpusu gen. dyw. George Barnett wraz z żoną zaprosili ich z tej okazji na obiad do rezydencji komendanta.
Od sierpnia 1917 do stycznia 1918 major Holcomb dowodził 2. batalionem 6. pułku piechoty morskiej w koszarach korpusu piechoty morskiej w Quantico w stanie Wirginia, przygotowując się do służby za granicą. Od lutego 1918 służył w Amerykańskich Siłach Ekspedycyjnych we Francji, gdzie 4 czerwca 1920 r. został awansowany na podpułkownika. Od sierpnia 1918 dowodził drugim batalionem i był drugą osobą dowodzącą 6. pułkiem piechoty morskiej, brał udział w obronie Aene (pod Château-Thierry), ofensywie pod Ene-Marne (tzw. ofensywa wiosenna) w Soissons, służył w sektorze Marbach, brał udział w ofensywie San Miel, ofensywie Meuse-Argonne (w Szampanii i lesie Argonne) oraz marszu na Ren w Niemczech po podpisaniu rozejmu.
Holcomb został uznany za Zasłużoną Służbę we Francji, otrzymał Krzyż Marynarki Wojennej, Srebrną Gwiazdę z Trzema Liśćmi Dębu, Wyróżnienie Za Służbę od Naczelnego Dowódcy Amerykańskich Sił Ekspedycyjnych (AEF), Purpurowe Serce i wymieniono trzy razy w zamówieniach ogólnych dla 2 Dywizji AEF. Rząd francuski przyznał mu Krzyż Legii Honorowej oraz trzy krzyże wojskowe z liśćmi palmowymi.
Od września 1922 do czerwca 1924 dowodził koszarami Korpusu Piechoty Morskiej w bazie marynarki wojennej w zatoce Guantanamo na Kubie. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych został przydzielony do Szkoły Dowodzenia i Sztabu w Fort Leavenworth w stanie Kansas. Po ukończeniu kursu z wyróżnieniem w czerwcu 1925 r. został przydzielony do wydziału szkolenia operacyjnego głównej kwatery głównej Korpusu Piechoty Morskiej, gdzie przebywał do czerwca 1927 r.
Od sierpnia 1927 do lutego 1930 Holcomb dowodził oddziałem piechoty morskiej strzegącym misji dyplomatycznej w Pekinie w Chinach. 22 grudnia 1928 został awansowany na pułkownika. W czerwcu 1930 rozpoczął wyższy kurs w Naval College, który ukończył w czerwcu 1931. Następnie został wysłany do Army War College i ukończył w następnym roku.
Od czerwca 1932 do stycznia 1935, przed awansem na generała brygady, Holcombe służył w Dyrekcji Operacji Morskich Departamentu Marynarki Wojennej. 1 lutego 1935 został awansowany na generała brygady i do listopada 1936 pełnił funkcję komendanta Szkoły Korpusu Piechoty Morskiej w Quantico w stanie Wirginia.
1 grudnia 1936 Holcomb powrócił do Kwatery Głównej Korpusu Piechoty Morskiej i objął stanowisko Komendanta Korpusu.
W kwietniu 1941 r. dowództwo marynarki zwołało dużą radę w sprawie rozbudowy Korpusu. Holcomb powiedział, że czarni nie mogą służyć w Marines. Powiedział: „Jeśli pojawi się pytanie: kto będzie w korpusie – 5 tys. białych czy 250 tys. czarnych, to wolałbym białych”.
Po awansie na generała porucznika 20 stycznia 1942 r. Holcombe został najwyższym rangą oficerem, który wcześniej dowodził korpusem.
4 sierpnia 1943 generał porucznik Holcomb osiągnął wiek emerytalny, ale prezydent Franklin Roosevelt ogłosił, że pozostawi go na stanowisku komendanta w uznaniu jego wybitnej służby. Holcomb pełnił funkcję komendanta do 31 grudnia 1943, kiedy to zastąpił go generał porucznik Alexander Vandergrift.
Podczas siedmioletniej kadencji Holcomba jako komendanta liczebność Korpusu Piechoty Morskiej wzrosła z 16 tys. do około 300 tys. 13 lutego 1943 r. oficjalnie ogłosił, że kobiety mogą służyć w szeregach korpusu, data ta jest obchodzona jako rocznica kobiet w Korpusie Piechoty Morskiej.
12 kwietnia 1944 Holcomb otrzymał nagrodę Distinguished Service Award za służbę jako komendant.
Spadek kariery
Po prawie 44 latach służby w korpusie generał porucznik Holcombe przeszedł na emeryturę 1 stycznia 1944 r. Ponieważ był szczególnie znany ze swoich obowiązków w bitwie, został awansowany na listę emerytów na mocy niedawnego aktu Kongresu i został pierwszym żołnierzem piechoty morskiej, który osiągnął stopień pełnego (czterogwiazdkowego) generała.
9 marca 1944 r. prezydent Roosevelt mianował go sekretarzem stanu Unii Południowoafrykańskiej. Holcomb przeszedł na emeryturę 15 czerwca 1948 r.
Po przejściu na emeryturę Holcomb mieszkał w St. Mary City w stanie Maryland, gdzie prowadził rodzinną farmę do 1956 roku. Następnie przeniósł się do Chevy Chase w stanie Maryland, aw 1962 do Waszyngtonu.
Wiosną 1964 r. cierpiący na ciężką chorobę powrócił do ojczyzny – New Castle w stanie Delaware, gdzie zmarł 24 grudnia 1965 r. w wieku 85 lat i został pochowany na Cmentarzu Narodowym w Arlington.
