Będąc zręcznym i wyrachowanym politykiem, bojar Borys Godunow przez wiele lat faktycznie rządził wielką Rosją pod rządami cara Fiodora. Po śmierci prawowitego władcy Godunow został uwięziony w królestwie. Nowy władca bał się spisków i był podejrzliwy wobec swojej świty. W ostatnich latach u Borysa pojawiły się problemy zdrowotne, które prawdopodobnie stały się przyczyną jego przedwczesnej śmierci.
Początek kariery Godunowa
Przyszły władca ziemi rosyjskiej urodził się w 1552 roku. Rodzina Godunowa pełniła wówczas służbę lokalną i posiadała w Kostromie ziemie ojcowskie. Kiedy zmarł ojciec Godunowa, Fiodor Iwanowicz, Borys przeszedł do rodziny wuja. Wkrótce ziemie Godunowów trafiły do opriczniny. Nie mając wysokiego statusu wuj Borysa szybko ocenił sytuację polityczną i poszedł do służby w korpusie opriczników. W krótkim czasie stanął na czele Zakonu Łóżka.
Sam Borys poszedł do gwardzistów. W 1571 r. poślubił swoją córkę Marię z odrażającą Malutą Skuratowem. Po krótkim czasie Borys otrzymał wysoką rangę bojara. Będąc osobą bardzo ostrożną, Godunow wolał trzymać się z daleka od wielkich wydarzeń. A jednak z biegiem lat jego rola na dworze królewskim rosła. Wkrótce staje się jednym z najbliższych ludzi cara Iwana Groźnego.
W marcu 1984 zmarł Iwan Groźny. Na tronie zastąpił go jego syn - Fiodor Ioannovich. Jego ojciec nie uważał go za dobrego przywódcę. Nowy władca prawie nie miał zadatek, których wymagał car. Nie miał doskonałego zdrowia, potrzebował mecenatu i wsparcia. W efekcie powstała specjalna rada do zarządzania sprawami państwowymi, w skład której weszło czterech regentów.
Po ślubie Fedora z królestwem Borys otrzymał tytuł najbliższego bojara i został gubernatorem królestwa Astrachania i Kazania. W trakcie walki między grupami politycznymi Borys zyskał przewagę i zajął zaszczytne miejsce obok władcy. W rzeczywistości w latach niepozornych rządów Fiodora Ioannowicza to Godunow był odpowiedzialny za wszystkie sprawy w dużym kraju.
Pozostając w cieniu Fiodora, Borys zrobił wiele dla wszechstronnego wzmocnienia rosyjskiej państwowości. Na przykład starał się, aby metropolita Moskwy Job został mianowany patriarchą. W tamtych latach trzeźwa kalkulacja i zdrowy rozsądek były uwzględniane w polityce państwa.
Wkrótce w Rosji rozpoczęto budowę fortec na dużą skalę. Z biegiem czasu bezpieczeństwo wzmocniło się w regionie Wołgi, gdzie rozwinęła się żegluga. Pierwsza duża placówka Rosji pojawiła się na odległej Syberii - stało się nią miasto Tomsk. Wzrosło znaczenie architektów i architektów.
Moskwa stopniowo przekształciła się w ufortyfikowaną twierdzę. Wokół miasta wzniesiono nowe mury i baszty. Jedna z linii obrony pojawiła się w miejscu dzisiejszego Pierścienia Ogrodowego. Na moskiewskim Kremlu zorganizowano zaopatrzenie w wodę.
Car Borys
Ustawa o sukcesji zakładała, że głównym kandydatem na tron po Fiodorze może być jego brat Dmitrij, który był najmłodszym synem żony Iwana Groźnego. Jednak carewicz Dymitr w 1591 roku zmarł w Ugliczu w bardzo dziwnych okolicznościach. Tradycja historyczna obwinia Borysa Godunowa o zabójstwo młodego Dmitrija. Jego motyw był podobno prosty: książę stanął na ścieżce prowadzącej Godunowa na szczyt władzy. Jednak specjalna komisja nie znalazła bezpośrednich dowodów przeciwko Godunowowi, były tylko pośrednie dowody na jego udział w zabójstwie spadkobiercy.
Po śmierci Fiodora nie było bezpośrednich spadkobierców tronu. Po długiej debacie Sobór Ziemski zatwierdził Borysa Godunowa jako kandydata na tron. A we wrześniu 1598 Borys oficjalnie został suwerenem.
Po zostaniu królem Godunow ogólnie trzymał się swojej polityki. Elementy wspólnej kultury europejskiej zaczęły coraz wyraźniej przenikać do państwa. Godunow odczuwał jednak niestabilność swojej pozycji - w końcu nie był Rurikowiczem. Car stał się bardzo nieufny i podejrzliwy, co niewiele różniło się od Iwana Groźnego.
Śmierć Godunowa
Już w 1599 roku Borys zaczął narzekać na swoje zdrowie. Czas mijał, ale nie było poprawy stanu zdrowia. Według zeznań Borysa nękała kamica moczowa i bardzo silne bóle głowy. W tym czasie w ogóle nie ufał swojemu otoczeniu i szukał wsparcia tylko w rodzinie. Godunow bardzo martwił się o los swojego syna i cały czas starał się trzymać go jak najbliżej siebie.
13 kwietnia 1605 r. suweren przyjął ambasadorów innych państw. A potem poczuł się bardzo źle. Najwyraźniej doznał ciężkiego udaru mózgu. Krew trysnęła z uszu i nosa króla. Nadworny lekarz tylko podniósł ręce: nie mógł już nic zrobić, aby uratować życie Godunowa. Król stracił przytomność, po chwili na krótko opamiętał się, ale wkrótce stracił mowę. Wtedy jego serce się zatrzymało. Godunow miał wtedy zaledwie 53 lata.
Borys został pochowany w Katedrze Archanioła, ale później trumnę przeniesiono do jednego z klasztorów. Później Wasilij Szujski wydał polecenie pochowania rodziny Godunowów w Ławrze Trójcy Sergiusz.
