Co dziwne, ten „brat” słynnego czerwonego muchomora z rodziny grzybów Amanitowa nie tylko nie jest trujący, ale jest również wysoko ceniony jako grzyb pierwszej kategorii jadalnej.
Możesz zidentyfikować grzyba Cezara w lesie w następujący sposób. U młodego osobnika czapka ma kształt kuli, która następnie się prostuje, zwykle ma kolor czerwony lub pomarańczowy. Brak pozostałości koca.
Miąższ grzyba w kapeluszu jest lekko żółtawy, a w łodydze jest biały, bez zapachu. Sama łodyga jest zwykle pomarańczowa lub żółta, z bulwiastą podstawą, z pierścieniem grzybowym. Kolor płyt grzybowych jest podobny. Łuski na czapce są rzadkie, płaskie i dość duże, a poza tym nie zawsze są na grzybie.
Najczęściej tę osobę można znaleźć w lasach Gruzji, Azerbejdżanu, krajów Kaukazu, a także na Krymie. Czas wegetacji - późne lato i połowa jesieni w ciepłych obszarach północnego klimatu umiarkowanego lub bliżej subtropików śródziemnomorskich.
Najczęstszymi sąsiadami grzyba Cezara są buki, dęby, kasztany i inne drzewa liściaste. W lasach iglastych rośnie bardzo rzadko, ale zawsze wybiera ciepłe i suche miejsca.
Według obserwacji niektórych botaników i grzybiarzy hobbystów miejsce, w którym rośnie grzyb, często pokrywa się z obszarem idealnym do udanej uprawy winorośli, gdzie do końca września temperatura rzadko spada poniżej 18 stopni Celsjusza.
