Ten niejadalny, ale wciąż nie trujący grzyb można odróżnić kilkoma znakami naraz, których obserwacja pozwoli ci bez przeszkód zakończyć polowanie na grzyby.
Czapka muchomora podobnego do muchomora jest raczej mięsista w dotyku i gruba, u dorosłego grzyba jest prawie płaska, jak spodek. Ma barwę żółtą, czasem z odcieniem szarym lub zielonym, często z wyraźnymi białymi płatkami.
Z kolei miazga grzybowa jest biała lub lekko żółtawa. Uważa się, że w miejscu przerwy pachnie surowymi ziemniakami. Noga muchomora muchomora jest prawie całkowicie pusta, z lekkim pogrubieniem u podstawy, wyblakły żółty. Talerze grzybowe są również białe, z drobnymi pozostałościami żółtawej narzuty.
Uważa się, że muchomor ten rośnie tylko w lasach liściastych, często sąsiadujących z potężnymi dębami, ale istnieją również dowody na zamieszkiwanie tego gatunku w borach. Muchomor perkozowy preferuje ciepłe i częściowo otwarte przestrzenie. Może rosnąć w regionach górskich, występuje wszędzie w Eurazji, w Ameryce Północnej, a także w krajach Ameryki Północnej.
Typowe okresy wzrostu to okres od końca sierpnia do połowy października. Zewnętrznie jest to muchomor podobny do muchomora, który jest bardzo podobny do bladego muchomora i szarego muchomora. Ale wszystkie trzy z tych rodzajów grzybów nie nadają się do spożycia przez ludzi, więc tylko bardzo skrupulatny łowca grzybów musi je rozróżnić.
