Ten rodzaj muchomora należy do grupy warunkowo jadalnej, to znaczy, jeśli zjesz tego grzyba, oczywiście nie zostaniesz zatruty, ale nie będziesz też czerpał przyjemności z jedzenia.
To właśnie ten rodzaj grzyba wyróżnia się półokrągłą lub dzwonkowatą czapką, która może osiągnąć dość imponujące rozmiary (do 22 cm). Kolor górnej części muchomora jest brązowawy, brązowawy lub czerwonawy, ale środkowa część jest zwykle ciemniejsza niż brzegi.
Miąższ grzyba jest biały, jak wiele muchomorów, bez wyraźnego zapachu. Noga grzyba ma zwykle niewielkie zgrubienie u samej podstawy, u młodego osobnika jest solidna, u dorosłego jest pusta. Jego kolor jest szarawy, często z małymi łuskami. Białe są również tabliczki po wewnętrznej stronie nasadki. To muchomor sycylijski wyróżnia się wyraźną grzybową volva, ale bez pierścienia na nodze.
Geografia wzrostu tego rodzaju grzybów jest bardzo rozległa - od Wielkiej Brytanii po Ukrainę, a także terytorium Syberii Wschodniej i Terytorium Nadmorskiego. Muchomor sycylijski można znaleźć w Ameryce Północnej, a także w niektórych krajach Ameryki Południowej.
Grzyb rośnie w lasach liściastych lub iglastych. Jeśli znajdziesz tego grzyba, ale boisz się pomylić go z trującymi „braćmi”, kieruj się obecnością pierścienia grzybowego. Sycylijski muchomor zdecydowanie nie powinien go mieć, a większość innych Amanitovów zwykle ma pierścień.
