Alexander Zbruev jest słusznie uważany za jednego z najpopularniejszych artystów w naszym kraju. Jego utalentowane filmy wniosły godny wkład do kina radzieckiego i rosyjskiego.
Mistrz kina rosyjskiego, który w czasach sowieckich osiągnął apogeum swojej sławy, do dziś cieszy się dużą popularnością. Jednak twórczość artysty, podobnie jak wielu rówieśników spośród jego kolegów z zawodu, była dość wyraźnie podzielona na „przed” i „po”.
Biografia i życie osobiste Aleksandra Zbrujewa
Alexander Viktorovich Zbruev urodził się 31 marca 1938 roku w stolicy. Ojciec przyszłej gwiazdy w randze zastępcy komisarza ludowego ZSRR został zastrzelony, gdy jego syn miał zaledwie dwa miesiące. A potem był związek z regionem Jarosławia i powrót do domu w szczytowym momencie wojny.
Dzieciństwo na dziedzińcu, słabe wyniki w szkole i uprawianie sportu ukształtowały ten silny rdzeń w postaci młodego człowieka, który później uczynił go ulubieńcem całego kraju. Teatralna rodzina (brat i matka) niemal siłą zmusiła Aleksandra do wstąpienia do Wyższej Szkoły Teatralnej. Szczukin. Zdobycie wykształcenia pod okiem V. A. Etusha pozwoliło młodemu talentowi całkowicie zanurzyć się w atmosferze kreatywności.
A już w 1961 Zbruev został przyjęty do Lenkom.
Sława przyszła w 1963 roku, kiedy reżyser Anatolij Efros wyróżnił Aleksandra w kategorii „talent”. Dostał więc pierwszą ważną rolę w swoim życiu w sztuce „O Lermontowie…”. Potem była poważna praca w „Mój biedny Marat” pod kierunkiem A. Efrosa i cała seria ról popularnego reżysera Marka Zacharowa.
Dziś słynny artysta kontynuuje swoją pracę w Teatrze Lenina Komsomola, wyznając lojalność wobec sceny, która dała mu sławę i uznanie fanów.
Życia osobistego artysty nie można nazwać bezchmurnym. Pierwsze małżeństwo z Valentiną Malyaviną trwało cztery lata. A potem było małżeństwo z Ludmiłą Savelyevą i romans z Eleną Shaniną.
Filmografia artysty
W 1962 roku Alexander Zbruev zadebiutował w filmie „Mój młodszy brat”. W tej pracy miałem szczęście działać z Andriejem Mironowem i Olegiem Dalem, co w najbardziej naturalny sposób dało raczej pozytywny impuls do późniejszej kreatywności. Potem była praca filmowa w filmie „Rozpiętość ziemi”, która zasłużenie znalazła się w „Złotym Funduszu” kina rosyjskiego.
Warto zauważyć, że utalentowane role Aleksandra Zbrujewa bardzo harmonijnie wpisują się w jego własny charakter, zahartowany w okresie powojennym. Spadek aktywności twórczej nastąpił w 1990 roku, kiedy zapotrzebowanie na talenty aktorskie było minimalne. Role drugoplanowe w „latach dziewięćdziesiątych” wynikały z tego, że aktor miał raczej negatywny stosunek do twórczości związanej z gloryfikacją kultury przestępczej.
Na początku „dziesiątek” wiek i zdrowie zaczęły dosyć poważnie wpływać. Ale mimo to Aleksander Zbrujew nadal grał w „Małżeństwie”, „Wiśniowym sadzie” i „Borysie Godunowie”.
Oprócz wspomnianych prac filmowych na uwagę zasługują: „Dwa bilety na sesję popołudniową”, „Wielka przerwa”, „To mnie nie dotyczy”, „Strzał w plecy”, „Dom, który zbudował Swift”, „Na niebezpiecznej linii”, „ Trzymaj mnie, mój talizman”,„ Czarna róża - symbol smutku, czerwona róża - symbol miłości”,„ Skóra Salamandry”.
Być może niewiele osób w naszym kraju nie słyszało o tych filmach. Utalentowana praca reżyserów w nich została pomnożona przez geniusz wielkiego artysty.
