Musical to gatunek sztuki muzycznej i teatralnej, który łączy w sobie numery muzyczne (aria i pieśni), tańce i mowę. Niektórzy mylą musical z rodzajem operetki. Jak każde dzieło teatralne zaczyna się od podstawy literackiej – libretta lub scenariusza.
Instrukcje
Krok 1
Kompozytor nie zawsze jest autorem wierszy do piosenek i całego scenariusza. Częściej zapraszany jest do tego osobny specjalista. Jeśli połączysz obie role, opanuj podstawy tego zawodu. Zarysuj ideę pracy. Wymień głównych bohaterów, opisz ich postacie. Nie ma potrzeby opisywania wyglądu (na ogół scenopisarstwo nie zajmuje się opisem wyglądu bohatera), ale można z góry wyobrazić sobie barwę (sopran lub kontralt, bas lub tenor).
Krok 2
Napisz plan wydarzenia. Zarysuj główne działania podczas ekspozycji, sformułuj pierwszy punkt zwrotny, zastanów się nad scenografią, rozwinięciem, kulminacją, rozwiązaniem. Nie pisz jeszcze żadnych odpowiedzi.
Krok 3
Utwórz tabelę wielokolumnową. Ich nazwy: akcja, czas trwania, nazwa postaci, replika. Napisz akcje i zdarzenia w pierwszej kolumnie, wypełnij resztę. Wygodnie jest sporządzić taką tabelę (a raczej już libretto w formie tabeli) w komputerowym edytorze tekstu. Możesz później wprowadzić poprawki bez wpływu na wygląd skryptu.
Krok 4
Fragmenty poetyckie (teksty przyszłych pieśni) formułują osiem wersów w jednym solo, trzy wersy w pieśni; refren może mieć od czterech do ośmiu linii. Większy wolumen jest źle odbierany.
Krok 5
Używaj humoru. Uwagi i działania bohaterów powinny przyciągnąć uwagę publiczności, a najwygodniejszym i najbardziej przystępnym sposobem są żarty i śmiech. Co więcej, mogą to być nie tylko kalambury, ale także absurdalne działania.
Krok 6
Muzyka napisana jest na podstawie libretta. Skomponuj motyw dla każdej postaci. Używaj go w piosenkach, które wykonuje solo lub w duetach, ale za każdym razem trochę go modyfikuj, zgodnie z rozwojem samego bohatera i tokiem akcji. Pieśni budowane są według schematu małego teatru: ekspozycja pozbawiona ciepła, inicjacja i rozwój, kulminacja, potem recesja i finał. Pożyczaj techniki od uznanych mistrzów teatru muzycznego: na przykład Webbera w I. Kh. - Superstar”wykorzystał niewielki zestaw motywów, ale nadrobił to liczbą zabiegów i dodaniem efektów scenicznych. Glinka w „Rusłanie i Ludmile” nadała każdej postaci, oprócz motywu przewodniego, pewien instrument.
Krok 7
Zapisz partie instrumentalne w mise-en-scenes, a także na początku i na końcu spektaklu. Użyj materiałów, które już zostały napisane. W przypadku wstępów wybierz klasykę. Poprzez prezentację i rozwój krótko zarysuj fabułę: było dobrze, stało się źle, potem było bardzo źle, potem bohater poradził sobie i stało się lepiej niż było. Schemat jest prymitywny, ale skuteczny.
