Dźwięki oznaczone literami alfabetu łacińskiego, z kilkoma wyjątkami, odpowiadają dźwiękom języka rosyjskiego. Dla liter „x”, „h”, „u”, „w” nie ma analogów w języku łacińskim, ale stosuje się specjalne kombinacje liter - dwuznaki.
Instrukcje
Krok 1
Litera „I” jest napisana jako kombinacja „ja”, która ma podobny dźwięk. Jednak na końcu imion (Maria, Lydia, Valeria) taka zamiana jest opcjonalna. Zamiast dwuznaku z reguły używa się tylko litery „a”: Maria, Lydia, Valeria. Zasada jest jednak opcjonalna. Czasami litera „j” jest zastępowana przez „i” lub „y”. Ta sama litera zastępuje dźwięk „y” w literach „e”, „u” itp.
Krok 2
Nie ma też litery „x” jako takiej w łacinie. Zamiast tego zapisywana jest kombinacja „ch”: Chloe, Charon itp. Ten digraf zachował się w języku niemieckim, a w języku angielskim i francuskim zastąpiono go dźwiękami „k”, „h”, „w”. Jednak dla uproszczenia ten digraf zastępuje się literą „h”.
Krok 3
Litera „x” jest odczytywana jako kombinacja dźwięków „ks”. Występuje w greckich i rzymskich nazwach i pochodzeniu: Xenia, Alexandr. Jeśli chcesz, możesz zastąpić tę literę kombinacją „ks”.
Krok 4
Dźwięk „sz” po łacinie jest nieobecny nawet jako kombinacja dźwięków, ale analog można zapożyczyć z angielskiego lub niemieckiego. Są to odpowiednio „sh” i „sch”. Dźwięk „u” jest tylko w języku niemieckim i jest określany jako kombinacja „stsch”. Czasami kombinacja jest uproszczona do „sch”.
Krok 5
Literę „e” (jak w słowie „jeż”) zastępuje się kombinacją „yo” lub „e”: „Fiodor” lub „Fedor”.
Krok 6
Dźwięk „ts” jest pisany łacińską literą „c” lub kombinacją „ts”: Tsepochkin, Cepochkin. Jednak w drugim przypadku lektura nie zawsze jest oczywista.
Krok 7
Dźwięk „zh” jest rejestrowany z digrafem utworzonym na zasadzie digrafu dla „sh” - „zh”: „Zhenya”.
