Japoński miecz samurajski - apogeum średniowiecznej metalurgii broni - wciąż wstrząsa sercami wielu swoją wspaniałością i pewną niemal magiczną mocą. Coraz więcej ludzi zwraca uwagę na tę starożytną, potężną broń. W dzisiejszych czasach może być zarówno prezentem dla reżysera, jak i po prostu zająć należne mu miejsce w domowej kolekcji. Ostry jak brzytwa, stosunkowo lekki, doskonale wyważony – przez cały czas pozostawał zabójczy.
Konwencjonalnie wszystkie miecze w Japonii dzielą się na dwa typy - długie (O-tachi, długość ostrza powyżej 60 cm) i krótkie (Ko-tachi, poniżej 60 cm).
Najbardziej znanym rodzajem miecza samurajskiego, w dużej mierze dzięki Hollywood, jest katana. Miecz ten dominował głównie wśród samurajów niższej rangi i był używany głównie do walki przez żołnierzy piechoty. Zamożni mieszczanie również mogli sobie pozwolić na katany, często wykorzystując je jako prezenty dla różnych urzędników. Długość ostrza katany wynosi około 73-75 cm Rękojeść (tsuka) osiąga długość do 30 cm Noszono ją zgodnie z zasadami etykiety za pasem, ostrze musiało być skierowane w górę za plecami.
Tachi - długi miecz z wąskim ostrzem - był używany przez dowódców wojskowych i wysokich rangą samurajów. Wymiary takich mieczy są zmienne, co sugeruje, że niektóre z nich mogły być używane w walce pieszej, inne w walce konnej. Średnio długość ostrza tych mieczy wynosiła około metra, rękojeść 30 cm lub więcej. O ile katana ze względu na swoją lekkość doskonale nadawała się do prowadzenia walki bez zbroi, to tachi, ze względu na dość imponującą wagę, służyła najczęściej do siekania przeciwników w ciężkiej skórzanej zbroi.
Wakizashi to krótki miecz pomocniczy, który ma nie więcej niż pół metra długości. Zajmował niszę między kataną a tan-to (długi sztylet).
Mówiąc o japońskiej broni białej, nie można nie wspomnieć o broni legendarnych ninja. Głównym mieczem ninja był ninja-to (ninja-gatana) Jest to krótki nóż z prostym ostrzem, co nie jest zbyt powszechne w przypadku noży samurajskich. Długość ostrza wynosiła średnio mniej niż pół metra, ale rękojeść osiągnęła 40 cm, a głównymi zaletami takiego sztyletu miecza były zwartość i łatwość użytkowania.
Dlatego błędem jest, idąc za przykładem zachodniego przemysłu filmowego, ograniczanie pojęcia „japońskiego miecza” tylko do jednej katany. Ogólnie rzecz biorąc, arsenał średniowiecznej Japonii był znacznie bardziej różnorodny i kolorowy niż broń ówczesnych krajów Europy Zachodniej.
