Od dawna na świecie krąży wiele mitów i legend o syrenach i syrenach, które żeglarze spotkali podczas swoich długich rejsów. Stworzenia te obdarzone były magicznymi mocami o negatywnym charakterze, przypisywano im uprowadzanie marynarzy i wabienie statków na rafy, gdzie czekała na nich nieuchronna śmierć. Więc kogo ludzie nazywają syrenami i syrenami, czy te mityczne stworzenia naprawdę istniały w rzeczywistości?
Sekrety głębin morskich
Prawie wszyscy ludzie znają historie o pół kobietach, pół rybach, które żyją w morzach i oceanach. Te podstępne stworzenia zwabiły żeglarzy swoim pięknem i magicznym śpiewem na dno morskie, pozbawiając ich umysłu i życia. Nawet starożytni historycy i przyrodnicy myśleli o prawdopodobieństwie istnienia syren i syren - czy były to mit, czy kilka, ale rozsądna gałąź ewolucji? Według relacji naocznych świadków w sieci marynarzy wpadały czasem dziwne stworzenia o gołej skórze, płaskim ogonie i przednich krótkich płetwach przypominających dłonie.
Po raz pierwszy urocze syreny i syreny zostały wymienione w annałach starożytnego Babilonu, gdzie opisano również traszki, męską wersję syreny.
Starożytni Babilończycy czcili potężnego boga słońca Oannesa, który był w połowie rybą. W latach 30-tych francuscy odkrywcy Afryki Zachodniej odkryli najstarsze plemię na jej terytorium - Dogonów. Dogonom udało się żyć przez kilka tysięcy lat w całkowitej izolacji od cywilizacji, posiadając jednocześnie niezwykle dokładną wiedzę astronomiczną. Kapłani Dogonów twierdzili, że wiedza ta została im przekazana przez amfibii kosmitów, z których jednym był Oannes.
Legendy o syrenach i syrenach
Skaliste wybrzeże Szkocji ma małą wyspę. Jest całkowicie pokryty małymi szarozielonymi kamykami, które miejscowi nazywają „łzami syreny”. Według legendy jedna syrena zakochała się w młodym mnichu z klasztoru św. Jonasza. Mnich nauczył ją modlitwy, a kochankowie zaczęli błagać Boga o duszę syreny, aby mogła opuścić morze i stać się mężczyzną. Jednak Bóg nie odpowiedział na ich modlitwy, a syrena musiała wrócić nad morze, skąd co jakiś czas wracała, opłakując swoją miłość na tej wyspie.
Na tle mitów o syrenach ta XVI-wieczna legenda jest wyjątkowa - w rzeczywistości, w przeciwieństwie do opowieści o krwiożerczych pięknościach morskich, opowiada o miłości.
W prawie wszystkich legendach i przypowieściach syreny i syreny są reprezentowane przez podstępne, uwodzicielskie stworzenia, których pociąga jedynie chęć zwabienia większej liczby żeglarzy w ich sieci i zrujnowania ich dusz. Nawet syrenę, która właśnie błysnęła na horyzoncie, marynarze uważali za zły omen – wierzyli, że po tym ich statek z pewnością będzie skazany na zatonięcie. W słowiańskim folklorze syreny nazywano duszami dziewcząt, które utonęły w nieszczęśliwej miłości i po śmierci zaczęły mścić się na wszystkich mężczyznach, wabiąc ich do rzeki.
