Ludmiła Pawłowna Filatowa (ur. 6 października 1935 r., Orenburg, RFSRR, ZSRR) - radziecka i rosyjska śpiewaczka operowa (mezzosopran), nauczycielka. Artysta ludowy ZSRR (01.07.1983).
Biografia
Urodziła się 6 października 1935 w Orenburgu.
Ukończyła szkołę muzyczną w klasie fortepianu, oprócz kształcenia ogólnego, gdzie uczyła się w kręgach matematycznych, teatralnych i chóralnych, występowała na koncertach.
W 1958 ukończyła Wydział Matematyki i Mechaniki Leningradzkiego Uniwersytetu Państwowego. Zaczęła śpiewać w chórze uniwersyteckim. W latach 1957-1970. pobierał lekcje śpiewu u EB Antika.
Po ukończeniu Leningradzkiego Uniwersytetu Państwowego, w 1958 roku została przyjęta w drodze konkursu do chóru Leningradzkiego Akademickiego Teatru Opery i Baletu. Kirow. Przez dwa lata opanowała nie tylko wszystkie partie chóralne bogatego repertuaru teatru, ale także przygotowała wiele czołowych partii solowych repertuaru mezzosopranowego.
W 1960 roku na I Ogólnopolskim Konkursie. MI Glink wygrał
pierwsze miejsce i jedyny złoty medal (w grupie głosów męskich pierwszego miejsca nie przyznano).
Zwycięstwo w konkursie określiło całe późniejsze twórcze przeznaczenie Filatovej. W Teatrze Kirowa zostaje zapisana do grona solistów stażystów trupy operowej, a po błyskotliwym debiucie w Damie pikowej Czajkowskiego (Polina) i Werterze Massencie (Charlotte) zostaje potwierdzona jako jedna z czołowych solistek teatr (od 1962).
Od tego czasu na scenie teatralnej wykonała ponad 60 czołowych partii solowych. Ponadto jej repertuar obejmuje ponad 500 utworów kameralnych i wokalno-symfonicznych. Głęboki i pełny mezzosopran Ludmiły Filatowej zabrzmiał nie tylko w byłym Związku Radzieckim, ale także w wielu krajach Europy, Azji i Ameryki Północnej, niezmiennie urzekając zarówno koneserów, jak i miłośników śpiewu.
Od 1958 artysta chóru, od 1960 stażysta, od 1962 solistka Leningradzkiego Teatru Opery i Baletu.
W repertuarze koncertowym znajdują się utwory kompozytorów rosyjskich, zagranicznych i radzieckich (ponad 500 utworów kameralnych i wokalno-symfonicznych).
O życiu osobistym Ludmiły Filatowej nic nie wiadomo.
Kreatywność i kariera
Od 1973 wykłada w Konserwatorium Leningradzkim. N. A. Rimski-Korsakow.
· Lyubasha („Oblubienica cara” Rimskiego-Korsakowa)
· Marta ("Khovanshchina" Musorgskiego)
· Carmen ("Carmen" Bizet)
· Komisarz ("Tragedia optymistyczna" Kholminov)
· Marta-Ekaterina ("Piotr I" Pietrow).
· Amneris ("Aida" Verdiego)
· Hrabina („Dama pikowa” Czajkowskiego)
· Charlotte („Werter” Massenet)
· Stepanida („Pskowita” N. A. Rimskiego-Korsakowa)
Plyushkin (Martwe dusze R. K. Shchedrin)
· Królowa Śniegu (opera dla dzieci „Historia Kaja i Gerdy” S. Banevicha)
· Aksiny („Cichy Don” I. I. Dzierżyńskiego)
· Azucena („Trubadur” D. Verdiego)
· Marina Mnishek („Borys Godunow” MP Musorgskiego)
· Khavronya Nikiforovna („Jarmark Sorochinskaya” autorstwa M. P. Musorgskiego)
Konchakovna („Książę Igor” A. P. Borodina)
· Filippiewna ("Eugeniusz Oniegin" P. I. Czajkowskiego)
· Miłość ("Mazepa" P. I. Czajkowskiego)
· Babcia („Gracz” S. S. Prokofiew)
Pani Sedley („Peter Grimes” B. Brittena)
Duenna („Zaręczyny w klasztorze” S. Prokofiewa)
Filmografia
Ludmiła Filatowa wniosła niewielki wkład w przemysł filmowy.
1988 - Baron cygański - Chipra
1969 - Na nowe brzegi (film) - kobieta.
Nagrody i wyróżnienia
· I nagroda na Ogólnopolskim Konkursie Wokalistów. MI Glinka (1960) [1]
Zasłużony Artysta RFSRR (07.10.1975)
Artysta ludowy RSFSR (02.10.1980)
Artysta Ludowy ZSRR (01.07.1983)
· Honorowy Obywatel Orenburga (1996) [2]
· Medal Orderu Zasługi dla Ojczyzny I stopnia (luty 2008)
