Jasny, charakterystyczny wygląd, ekspresja i pasja – to bohaterki radzieckiej aktorki Ludmiły Chursiny
Chociaż Ludmiła nie zamierzała zostać artystką - marzyła o byciu inżynierem, łącząc swoje życie z samolotami. Ale dla firmy z przyjacielem pojechała do Moskwy i niespodziewanie wstąpiła do szkoły Shchukin.
Biografia Ludmiły rozpoczyna się w 1941 roku w mieście Duszanbe w Tadżykistanie. Tam rodzina Chursinów uciekła przed wojną z pskowskiej wsi Gruzdowo. Jej rodzice byli w wojsku, a Ludmiła całe dzieciństwo spędziła podróżując po Związku Radzieckim - od Arktyki po Kaukaz. Pod koniec kariery wojskowej rodzice wrócili do regionu Pskowa, a stamtąd młody uczestnik udał się na podbój Moskwy.
Po studiach Chursina została przyjęta do trupy Teatru Wachtangowa, gdzie najpierw zaangażowała się w statystów, a następnie dwie znaczące role w przedstawieniach: „Nowi znajomi” - rola Nasty i „Ryszard III” - rola Anny.
Ludmiła Chursina w kinie
W wieku 20 lat Ludmiła zaczęła grać w filmach. Mówi, że pierwszy film „Kiedy drzewa były duże” zapamiętał fakt, że była na tym samym planie z Jurijem Nikulinem, Leonidem Kuravlevem i Wasilijem Shukshinem - nie zapomniano o tym.
W jej życiu były tak zwane zdjęcia „przechodnie”. W czasach cenzury wybór tematu scenariusza nie był łatwy, co dało początek wielu jednodniowym filmom.
Wreszcie nadszedł moment, w którym do roli głównej zaproszono Chursinę – dumną i silną Darię w „Don Story” w reżyserii Fetina. Po tej taśmie wszystkie miedziane rury „zawaliły się” na Ludmiłę, a reżyserem filmu został jej mąż. Taki jest los aktora: jeśli się uśmiecha, to we wszystkich trzydziestu dwóch zębach.
Innym znaczącym filmem dla Chursiny jest „Żurawuszka” i rola Marthy Luniny. To była ciężka praca, wieloaspektowa, bo za nieco ponad godzinę aktorka musiała przeżyć całe życie swojej bohaterki.
Ogólnie wszystkie role Ludmiły Chursiny to role silnych kobiet, dla których chaty jeszcze nie przestały płonąć. Nieważne, gdzie ta kobieta jest: w chłopskiej chacie czy królewskich komnatach - ciągle musi pokazywać charakter. A świetna aktorka robi to doskonale. Weźmy na przykład filmy „Przez Rosję” i „Gloom River” – kultowy film okresu sowieckiego.
Jej twórczość nie ograniczała się jednak do kina – teatr też nie odpuszczał, kusząc światłem ramp i możliwością kontaktu z publicznością. A kiedy Ludmiła Aleksiejewna zaproponowano powrót do teatru, zrobiła to bez wahania i pojawiła się w przedstawieniach Akademickiego Teatru Dramatycznego im. Puszkina w 1974 roku. A w 1984 roku w końcu otrzymał propozycję roli, o której marzył przez całe życie: sztukę „Idiota”, rolę Nastasji Filippovny (Moskiewski Teatr Armii Radzieckiej). W tym celu Chursina przeniósł się do Moskwy.
Życie osobiste Ludmiły Chursina
O ile można sądzić z różnych programów telewizyjnych, Ludmiła Aleksiejewna jest bardzo powściągliwą i taktowną osobą. Zapewne dlatego przez 17 lat mieszkała ze swoim pierwszym mężem, reżyserem Fetinem, choć tego małżeństwa nie można nazwać szczęśliwym – Vladimir był uzależniony od alkoholu. W wywiadzie aktorka powiedziała, że kiedy cierpliwość się skończyła i nigdzie nie poszła: wynajęła kącik od przyjaciół, przerwała sobie, dopóki nie rozwiązała problemu mieszkaniowego. Wyjechała więc i wróciła 13 razy, a potem wyjechała na dobre.
Drugim mężem Ludmiły Chursiny był oceanolog Władimir Pietrowski, z którym mieszkali razem przez 2 lata i rozstali się. Mieszkali ze swoim trzecim mężem Igorem Andropowem przez 4 lata, ale to małżeństwo również się rozpadło. Ludmiła Aleksiejewna tłumaczy te niepowodzenia faktem, że dwoje silnych dorosłych rzadko potrafi się do siebie dostosować, ponieważ ich poglądy, pomysły, cele i nawyki zostały już ukształtowane.
W tym roku Ludmiła Aleksiejewna kończy 77 lat, ale wciąż jest zajęta w kinie i teatrze, dużo gra. I nie zakończy swojej twórczej kariery.
