W historii radzieckiej i rosyjskiej muzyki pop są wykonawcy, którzy niczym gwiazdy błyszczeli na niebie i znikali na zawsze. Słowa te w pełni nawiązują do losów Ludmiły Barykiny, której piosenki wciąż pamiętają ludzie starszego pokolenia.
Dzieciństwo i młodość
Nie każdej utalentowanej osobie udaje się rozwijać swoje umiejętności. Aby odnieść sukces, potrzeba energii i poświęcenia. Ludmiła Tadyewna Barykina urodziła się 23 stycznia 1953 r. W zwykłej sowieckiej rodzinie. Rodzice mieszkali w mołdawskim mieście Balti. Ojciec odszedł i nie wrócił, gdy dziewczynka miała zaledwie rok. Matka musiała sama wychowywać dziecko, ponieważ w pobliżu nie było krewnych. Pracowała jako metodystka w Miejskim Domu Kultury.
Mama często zabierała ze sobą małą Ludę do pracy. Tutaj dziewczyna kilka razy oglądała różne filmy, w tym jeden dla dorosłych. Ulubioną „zabawką” przyszłej piosenkarki był fortepian, na którym nauczyła się wybierać melodie, które słyszała. W tak niezwykły sposób rozwinęła początki swojego talentu. Dostrzegając na czas zdolności córki, matka zapisała ją do szkoły muzycznej. Ponieważ w domu nie było żadnego instrumentu, Ludmiła narysowała klawiaturę na papierze i przez prawie rok ćwiczyła rozciąganie palców w ten sposób.
Działalność zawodowa
Barykanie udało się dobrze uczyć zarówno w szkolnictwie ogólnym, jak iw szkole muzycznej. Aktywnie uczestniczyła we wszystkich wydarzeniach kulturalnych. Po ósmej klasie Ludmiła wstąpiła do miejscowej szkoły muzycznej i otrzymała średnie wykształcenie muzyczne. Jako studentka pracowała jako wokalistka w zespole Orion. W ramach grupy wokalistka zajęła trzecie miejsce na prestiżowym konkursie „Bursztynowa Trąbka”, który odbył się w Kownie. Następnie wstąpiła do Konserwatorium w Kiszyniowie. Tutaj dali jej profesjonalny głos.
W 1972 roku, po zważeniu swoich możliwości, Barykina przeniosła się do Leningradu, gdzie została przyjęta do sztabu tamtejszego towarzystwa filharmonicznego. Zauważono kreatywność młodej piosenkarki, a dwa lata później została zaproszona do słynnej grupy „Dobrzy towarzysze”. W ramach tego zespołu Ludmiła otrzymała wyjątkowe doświadczenie i wystąpiła jako profesjonalna aktorka o znaczeniu związkowym. Została zaproszona do jego grupy muzycznej „Magistral” przez maestro Jurija Antonowa. W 1977 została solistką VIA „Merry Guys”.
Fabuły życia osobistego
Kariera twórcza Ludmiły Barykiny rozwijała się dość pomyślnie. Tego samego nie można powiedzieć o życiu osobistym. Piosenkarka dwukrotnie wyszła za mąż. Pierwsze małżeństwo rozpadło się po półtora roku. W drugiej próbie mąż i żona mieszkali pod jednym dachem przez ponad dwa lata. Według zewnętrznych obserwatorów utalentowana piosenkarka nie jest najłatwiejszym charakterem do bycia białym. Tak, a mężczyźni, na których się natknęła, są „luźni”.
W 1980 roku Barykina urodziła bliźnięta, dziewczynkę i chłopca. Brak informacji o ojcu dzieci. Na początku lat 90., po rozpadzie Związku Radzieckiego, Ludmiła Barykina przerwała działalność koncertową i przeniosła się do stałego miejsca zamieszkania za granicą. Ostatni raz odwiedziła Moskwę w 2009 roku. Spotkałem się z dziennikarzami i wyjechałem na dobre.
