122. cesarz Meiji rządził Krajem Wschodzącego Słońca przez około 45 lat, do 1912 roku (czyli do swojej śmierci). I ten czas stał się czasem globalnych zmian politycznych, społecznych i kulturowych w Japonii. W rezultacie ten wyspiarski kraj stał się najbardziej zaawansowaną potęgą na Pacyfiku. Wielu Japończyków jest dumnych z wydarzeń ery Meiji i oczywiście mają do tego prawo.
Dojście Meiji do władzy i kilka ważnych reform
Cesarz Meiji był synem cesarza Komei przez jedną z jego druhen. Urodził się w listopadzie 1852 roku. A osiem miesięcy później „czarne statki” przybyły do Zatoki Edo pod dowództwem słynnego amerykańskiego nawigatora Matthew Perry'ego. Eskadra Perry'ego składała się z dwóch tysięcy marynarzy i była uzbrojona w armaty wystrzeliwujące wybuchowe bomby.
Japończycy, widząc te statki, zdali sobie sprawę, że pod wieloma względami pozostają w tyle za „gaijinami” (jak nazywa się obcokrajowców w Japonii). I to w rzeczywistości z góry przesądziło o pojawieniu się takiej postaci jak Meiji. Na tak zwany tron chryzantemowy wstąpił 3 lutego 1867 r. - był to dzień najważniejszy nie tylko dla jego biografii osobistej, ale także dla historii całego państwa. Początkowo panowanie Meiji było czysto formalne i symboliczne, ale potem był w stanie osiągnąć pełną władzę i wniósł znaczący wkład w reformę Japonii.
W 1869 roku Meiji podpisał dekret o przeniesieniu stolicy z Kioto do Edo, a następnie przemianował ją na Edo Tokyo. Do 1871 roku cesarz pozbył się wszystkich daimyo, którzy domagali się niepodległości (daimyo – najwięksi feudałowie, gubernatorzy prowincji). I zamienił same prowincje w prefektury, które teraz musiały ściśle podporządkować się władzom centralnym.
Następnie przeprowadzono reformę agrarną, która ustanowiła prywatną własność działek, utworzono parlament, wprowadzono powszechną służbę wojskową bez względu na klasę i tak dalej. Kraj szybko się modernizował. W 1872 roku zbudowano pierwszą linię kolejową w Japonii przy udziale zachodnich inżynierów. Lokomotywy sprowadzono ze Starego Świata, a prace nad projektem budynku dworca prowadzono w Stanach. Sam cesarz jako pierwszy wypróbował nowy transport.
Meiji – władca niepodobny do innych
Po 1873 roku wyraźnie zmienił się wygląd cesarza, który przebrał się w mundur skrojony na wzór europejski, skrócił włosy i zapuścił wąsy. Idąc za nim, dworzanie również zmienili ubrania i wizerunek. Meiji został pierwszym władcą, który pozwolił namalować dwa ze swoich portretów. Ponadto osobiście uczestniczył w niektórych ceremoniach publicznych. Cesarze z przeszłości tego nie robili: wierzono, że zwykli śmiertelnicy patrzą na nich, potomków starożytnych bóstw, tak, jakby mogli oślepnąć.
Meiji różnił się również od swoich poprzedników tym, że pojawiał się na przyjęciach towarzyskich tylko ze swoją legalną żoną. Raz nawet chodził ramię w ramię z żoną, zgodnie z zachodnią etykietą i wbrew japońskiej. Ale nie należy myśleć, że Meiji był człowiekiem monogamicznym - trzymał cały harem konkubin.
A Meiji bardzo lubił poezję i przez całe życie pisał poezję w gatunkach tradycyjnych dla Kraju Kwitnącej Wiśni. Najlepsze przykłady jego poetyckiej twórczości mają dziś swoich fanów.
Meiji jako władca w ogóle był bardzo kochany przez swój lud. Świadczy o tym następujący fakt: kiedy cesarz zmarł (a stało się to w lipcu 1912 r.), miliony ludzi z całej Japonii udały się do stolicy, by pożegnać się z Meiji. Był to pierwszy taki przypadek w historii państwa: wcześniej na pogrzebach byli obecni tylko ci bliscy władcy.
