Termin „bard” po raz pierwszy pojawił się w średniowiecznej Europie. Tak nazywali się wędrowni śpiewacy, którzy wykonywali zarówno własne piosenki, jak i ludowe ballady. W połowie XX wieku w ZSRR wykonawców piosenki autorskiej zaczęto nazywać bardami, tj. znaczenie tego słowa prawie się nie zmieniło.
Kluby piosenki artystycznej
W czasie „odwilży”, czyli w połowie lat 50. w ZSRR istniały kluby pieśni autorskich lub amatorskich (KSP). Dla miłośników tego gatunku lokale przeznaczono w Domach Kultury, Oficerskich Domach i innych ośrodkach kultury. Były nadzorowane przez wydziały kultury i były wyspami wolnej myśli pośród morza oficjalnej ideologii. Od czasu do czasu kluby wpadały w tarapaty, jeśli przekraczały dozwolone limity. KSP często balansowała na skraju zamknięcia, niemniej jednak stosunkowo dobrze istniała do końca restrukturyzacji, jako zawór do zrzutu pary przegrzanej. Po restrukturyzacji i nadejściu gospodarki rynkowej PCB przeżywa ciężkie czasy, ponieważ lokalne władze często po prostu nie mają ochoty ani środków na opłacenie czynszu za bardów. Mimo to w wielu osadach KSP przetrwała. Ich adresy można znaleźć w Internecie na stronach miasta lub w wydziale kultury gminy.
Kluby turystyczne
Piosenka autora jest nierozerwalnie związana z turystyką klasyczną: górską, wodną i pieszą. Wszyscy znani sowieccy bardowie albo sami uprawiali turystykę, albo pisali o turystach: o romansie dalekobieżnych dróg, o niebezpiecznych bystrzach rzecznych, o wspinaczach i wspinaczkach górskich … Te piosenki były śpiewane przez kilka pokoleń turystów w poście -Sowiecka przestrzeń. Piosenki z gitarą lub a cappella przy ognisku na postoju są niezbędnym elementem udanej wędrówki. Jeśli w mieście nie ma klubu pieśni artystycznej, bardowie mogą gromadzić się w klubach turystycznych.
Festiwale piosenki bardów
Większość bardów zbiera się na festiwalach piosenki artystycznej. Najsłynniejszym z nich jest Grushinsky, który odbywa się corocznie od 1968 roku pod koniec czerwca w mieście Togliatti w regionie Samara. Obecnie festiwal podzielony jest na 2. Drugi festiwal odbywa się w tym samym czasie na jeziorach Mastryukowskich w regionie Samara.
Ponadto w każdym regionie Rosji w ciepłym sezonie odbywają się regionalne festiwale bardów: „Żagiel nadziei” w regionie Woroneża, „Lira oskolska” w Biełgorodzie, „Autograf sierpnia” w Lipieck, „Robinsonada” w Leningradzkiej itp.. Informacje o festiwalach w każdym regionie zamieszczane są w Internecie. Oficjalne strony festiwali podają czas i miejsce ich odbycia oraz najwygodniejszą trasę dojazdu.
