Człowiek, który potrafił się zmienić ze względu na miłość do aktorstwa, zagrał w takich kultowych filmach jak „I Bóg stworzył kobietę”, „Mężczyzna i kobieta”, „Miłość”. W wieku 50 lat wychodzi z kina, zmęczony społeczeństwem, ale wraca, zdając sobie sprawę, że nie może istnieć poza sceną.
Biografia
Jean-Louis urodził się w 1930 roku w miejscowości Pjolan we Francji. Jego rodzina była dość zamożna, jego ojciec z powodzeniem zajmował się handlem. Duży wpływ na chłopca wywarł wujek, bardzo popularny w tym czasie zawodowy kierowca wyścigowy. Trintignan marzył o powtórzeniu kariery swojego krewnego.
Mimo, że jego dorastanie przypadło na trudny dla kraju okres, nie miał negatywnych wspomnień z wojny. W latach czterdziestych bardziej interesuje go poezja francuska niż polityka i losy ojczyzny.
Do 1949 roku nawet nie myślał o zostaniu aktorem. Wchodzi na uniwersytet, z powodzeniem radzi sobie ze studiami. Ale po uczestnictwie w przedstawieniu opartym na sztuce Moliera „Skąpiec”, jego życie wywróciło się do góry nogami. Skromny, nieśmiały nastolatek ma siłę przekonać ojca, że granie na scenie to jego przeznaczenie. Trintignan porzuca studia i zaczyna brać lekcje aktorstwa.
Pomiędzy nim a jego marzeniem stoi przeszkoda prawie nie do pokonania - skrajna nieśmiałość młodzieńca. Ale ponieważ chciał zostać aktorem nie ze względu na sławę i pieniądze, ale z wyjątkowego zamiłowania do sztuki, udało mu się pokonać samego siebie, pozbyć się nieśmiałości.
Kariera
Marząc, by jak najszybciej pojawić się na scenie, Trintignan zgadza się na wszelkie zaproszenia. Jego pierwsze role były całkowicie pozbawione słów, na przykład w jednym z przedstawień po prostu stał na scenie ze świecznikami w rękach.
Stopniowo entuzjazm młodego człowieka zmiękczył reżyserów, aktorowi zaczęto oferować epizodyczne, ale bardziej znaczące role. Trintignan stwierdza, że potrzebuje wykształcenia reżyserskiego, więc wstępuje do Instytutu Kinematografii. Dopiero po 20 latach zdecyduje się na praktyczne zastosowanie zdobytej wiedzy.
Jean-Louis próbuje swoich sił nie tylko w teatrze, występuje w filmach. Pierwsze epizodyczne role gra wyłącznie dla pieniędzy, uważając kinematografię za sztukę niższą w porównaniu z teatrem. Pierwsze poważne role dostaje w 1956 roku. Trintignant zagrał w dwóch filmach: „Gdyby chłopcy z całej ziemi” oraz „I Bóg stworzył kobietę”.
Drugi film staje się bardzo popularny, czyniąc Trentina gwiazdą. Jego koleżanka z filmu I Bóg stworzył kobietę była mało znana przed nakręceniem Brigitte Bardot.
W 1959 zagrał w dramacie Niebezpieczne związki, w którym zagrał Dunsany'ego. Film nie zyskał dużej popularności.
W 1966 zagrał w filmie Claude'a Leloucha, który później stał się klasykiem. Film „Mężczyzna i kobieta” jest ciepło przyjmowany nie tylko przez publiczność, ale także przez krytyków. Film otrzymał Złotą Palmę i dwa Oscary.
Na początku lat 80. opuścił kino i teatr, mieszka w jedności z naturą w wiejskiej posiadłości. Stara się maksymalnie ograniczyć kontakty towarzyskie, praktycznie nie wychodzi z domu.
W latach 90. nadal występuje w filmach, głównie nietowarzyskich postaci zmęczonych społeczeństwem, ale nie odnosi większego sukcesu.
W 2005 roku na festiwalu w Awinionie prezentuje sztukę „Trintignan czyta wiersze Guillaume'a Appolinera”, poświęconą pamięci zmarłej córki Marie.
W 2012 triumfalnie powrócił do kina. Wyreżyserowany przez Michaela Hanake film „Love” jest bardzo ciepło przyjmowany przez publiczność, szczególnie wysoko oceniany przez krytyków. Trintignant gra dramatyczną rolę starszego mężczyzny opiekującego się umierającą żoną. Film zdobył Cezara, Oscara i Oscara.
Życie osobiste
W wieku 20 lat poślubia aspirującą aktorkę Stefana Audrana. Małżeństwo nie trwało długo, wkrótce się rozwiedli.
W 1956 roku na planie filmu I Bóg stworzył kobietę poznał Brigitte Bardot, która w tym czasie była mężatką. Namiętna miłość ich bohaterów ucieleśnia się nie tylko na ekranie, ale także w prawdziwym życiu. Powieść ukazuje się publicznie, powodując wiele skandalicznych publikacji w prasie. Bridget musiała się rozwieść z mężem, nie udało jej się w długotrwałym związku z Trintignantem, para rozpadła się po półtora roku.
W latach 60. poznał Nadine Markan. Parę połączyły nie tyle romantyczne uczucia, ile wzajemny szacunek i chęć wyrażania siebie w sztuce. Nadine okazała się utalentowaną reżyserką, razem z Trentitnyan utworzyli związek twórczy, który zaowocował kilkoma filmami. Pobrali się, w małżeństwie urodziło się dwoje dzieci.
Dzieci Trintignant również wybrały karierę aktorską. Córka Marie dużo grała z rodzicami, grała w filmach swojej matki, brała udział w produkcjach z ojcem.
W latach 70. pamięta marzenie z dzieciństwa, poważnie zajmuje się sportem motorowym, bierze udział w różnych wyścigach samochodowych.
W 1996 roku postanawia zająć się winiarstwem, kupuje farmę z winnicą, której poświęca dużo czasu i energii, której dokonał chcąc kontynuować pracę swojego wuja Maurice'a.
W 2003 roku przeżywa prawdziwą osobistą tragedię. Jego ukochana córka Marie została zabita przez młodego mężczyznę, z którym miała romans. Bertrand Kant dotkliwie pobił aktorkę, po kilku dniach w śpiączce zmarła. Trintignan z trudem znosi smutek, aby złagodzić ból, wraca na scenę. Kontakt z widzem pomaga mu uciec od trosk.
