„Tanks of the Second World War: T-34 against the Tiger” to projekt krajowych deweloperów, który wysyła gracza na pola bitew 1944 roku, a konkretnie Operację Bagration. I pomimo tego, że wyścigi czołgów są nieskończenie dalekie od drogiego hitu, takiego jak Crysis, nie jest wstydem spędzić kilka wieczorów na grze.
Instrukcje
Krok 1
Każdy z czołgów, który trafi pod Twoją kontrolę, ma trzyosobową załogę: strzelca, kierowcę i dowódcę. W dowolnym momencie kontrolujesz tylko jednego z nich, reszta jest nieruchoma. Aby ułatwić sobie przejście, nie zapomnij ustawić "autopilota" - wtedy twoi asystenci przejmą inicjatywę bez żadnych podpowiedzi. W szczególności automatyczna strzelanka prawie bez pudła trafia w wrogie czołgi, niezależnie od warunków.
Krok 2
W grze występują trzy rodzaje pocisków. Najważniejsze dla ciebie będzie "przeciwpancerne": powinno być używane przeciwko czołgom i innym opancerzonym pojazdom. Jeśli na swojej drodze natkniesz się na lżejszy pojazd – ciężarówkę lub transporter opancerzony – strzelaj pociskami „odłamkowo-burzącymi”. Ta ostatnia, „kumulacyjna”, okazuje się bezużyteczna wobec wszelkiego rodzaju przeciwników; należy go pozostawić jako „rezerwę” na wypadek wyczerpania pozostałych pocisków.
Krok 3
Warto rozpocząć grę w „Tygrysie”, ponieważ ma nieco grubszy pancerz i znacznie lepszą obsługę. W efekcie przeciwnicy na T-34 będą słabsi, a granie będzie łatwiejsze – mimo poczucia patriotyzmu. W sumie obie kampanie mają 6 misji.
Krok 4
Nie próbuj strzelać podczas chodzenia - to prawie niemożliwe. Aby zniszczyć wroga, zajmij przede wszystkim strategicznie skuteczną pozycję: może to być platforma za domem lub pozycja za drzewami.
Krok 5
Nie można też długo stać w miejscu. Po kilku „celowniczych” strzałach przeciwnicy dość dokładnie trafią w cel, dlatego zaraz po własnej salwie trzeba szybko zmienić ustawienie.
Krok 6
Jeśli trafisz bezpośrednio i jakaś część czołgu nie działa - nie możesz tracić czasu i możesz rozpocząć misję od nowa. Gra pretenduje do miana „symulatora”, dlatego każdy szczegół samochodu jest niezwykle ważny, a bez niego wygranie bitwy jest prawie niemożliwe. Jedyny wyjątek można uznać być może za tor (gąsienicę), ale granie bez możliwości ruszenia to po prostu wyczyn.
