Klawiatury to ogólna nazwa rodziny instrumentów (organy, klawesyn, fortepian, syntezator), jednak w węższym znaczeniu odnoszą się do elektronicznego instrumentu klawiszowego - syntezatora. Sposób gry na klawiaturze ma kilka wspólnych cech, ale różni się w zależności od instrumentu.
Instrukcje
Krok 1
Na większości klawiatur gra się w pozycji siedzącej. Tak więc grając na organach, klawesynie i fortepianie, ważne jest, aby krzesło znajdowało się w pewnej odległości od instrumentu, miało określoną wysokość. Parametry zależą od wzrostu wykonawcy, ale główną zasadą jest odpowiednia bliskość instrumentu, ale także odpowiednia odległość do manewru ręką. Tułów powinien być prosty, ręce zgięte w łokciach i ściśle nad klawiaturą (tylko palce nie dotykają opuszek).
Syntezator i organy elektryczne można wykonywać na stojąco, ale zasada wygody pozostaje. Stojak na instrumenty należy wyregulować tak, aby szczotki nie były ściśnięte i zawsze znajdowały się nad klawiaturą.
Krok 2
Na klawiszach gra się dwiema rękami, przy czym prawa zwykle gra melodię i część echa, a lewa bas i akordy. W związku z tym po lewej stronie są niższe dźwięki, a po prawej wyższe dźwięki.
Wyjątkiem mogą być również instrumenty elektroniczne. W trybie „Split” (z angielskiego „bifurcation”) klawiatura jest podzielona na dwie części, z których wysokość można zmieniać osobno. Tak więc w prawej ręce mogą znajdować się nuty kontraktawy, a w lewej nuty drugiej i trzeciej oktawy. Jednak takie sztuczki są rzadko używane. Od czasu do czasu klawiszowcy dostrajają zakres obu partii do tej samej wysokości (ale różne próbki barw).
Krok 3
Nuty na klawisze zapisane są na dwóch pięcioliniach, z których na jednej partia lewej ręki jest zapisana w kluczu basowym, a partia prawej ręki w kluczu skrzypiec na drugiej. Para drążków tworzy więc jedną linię.
W syntezatorze partia lewej ręki zwykle nie jest rozwijana, więc każda pięciolinia odpowiada nie ręce, ale próbce. Jednak dla wygody wykonawca może w inny sposób wskazać zmiany barwy i nagrać partię w klasycznej formie.
Krok 4
Nuty zapisane w jednej linii, jedna pod drugą, są odtwarzane jednocześnie. Pisownia konsekutywna (pozioma) mówi o tym samym wykonaniu: jedna nuta po drugiej.
Czasy trwania nut i pauz, rozmiary i tonacje są wskazane zgodnie z zasadami elementarnej teorii muzyki. Klawiatury nie są transponowane. Innymi słowy, partie pisane są zgodnie z brzmieniem: pisane „C” pierwszej oktawy - grane „C” pierwszej oktawy (instrument ten różni się od gitary, w której nuty są zapisane o oktawę wyżej niż brzmią).).
Krok 5
Ucząc się utworu, muzyk najpierw uczy się części jednej ręki, a potem drugiej. Dopiero po tym zaczyna się łączenie rąk i znacznie efektywniej jest uczyć się nut po frazach, a nie grać od początku do końca.
