Louis Armstrong jest słusznie uważany za jednego z wielkich muzyków ubiegłego wieku. Był jednym z tych, którzy stworzyli jazz, który narodził się w amerykańskich slumsach, prawdziwie wysoką sztukę. Los słynnego trębacza wcale nie był bezchmurny, a początek życia wcale nie obiecywał światowej sławy. Wygląda na to, że Armstrong musiał powtórzyć ścieżkę setek biednych Murzynów, na zawsze nieznanych. Ale wszystko potoczyło się inaczej.
Przyszły wielki muzyk urodził się w Nowym Orleanie, w rodzinie, którą teraz nazwano by „trudną” lub „problematyczną”. Ojciec utrzymywał się z pracy dziennej, a poza tym porzucił żonę, praczkę i dwójkę małych dzieci. Matka została zmuszona do prostytutki, a dziećmi opiekowała się babcia. Kiedy Louis trochę dorósł, zabrała go jego matka, ale nie miała ani siły, ani środków, by odpowiednio się nim zaopiekować. Ale byli życzliwi ludzie, którzy zlitowali się nad bezdomnym dzieckiem. Louis przeniósł się do rodziny Karnofskich, która niedawno przeniosła się do Ameryki z Europy Wschodniej. Jak wszyscy chłopcy z jego kręgu, Armstrong od najmłodszych lat zarabiał na życie.
Jego kariera muzyczna zaczęła się, co dziwne, w zakładzie poprawczym. Wylądował w kolorowym więzieniu dla nieletnich za kradzież broni policjantowi i strzelanie na ulicy. Nie, Armstrong nikogo nie zaatakował. Broń zabrał na chwilę policjantowi, któremu w tym momencie służyła jego matka. Tak czy inaczej, w zakładzie karnym naprawdę udało im się skierować go na właściwą ścieżkę. Okazało się, że młody tyran ma bardzo dobre ucho i ogromną chęć do nauki muzyki. Śpiewał już w zespołach ulicznych i grał na perkusji, aw kolonii opanował kilka instrumentów dętych, w tym kornet. I mniej więcej w tym samym czasie postanowiłem zostać profesjonalistą.
W Ameryce było wiele miejsc rozrywki, w których w tamtych latach grały amatorskie orkiestry. Armstrong stale występował z różnymi zespołami. Grali głównie w restauracjach, a czasem po prostu na ulicy. Nie miał wtedy własnych instrumentów, musiał je pożyczać od bogatszych znajomych.
Do końca swoich dni Armstrong uważał swojego nauczyciela, króla Olivera, znanego kornecistę w Nowym Orleanie. Zauważył młodego muzyka i naprawdę dużo go nauczył. Zaprosił również Louisa do Chicago, gdzie przeniósł się w 1918 roku. Oliver potrzebował wtedy drugiego kornetisty dla orkiestry i przypomniał sobie zdolnego młodego człowieka, który do tego czasu zgromadził już dobre doświadczenie w różnych orkiestrach. Creole Jazz Band był wówczas niezwykle popularny w Chicago. Z tą orkiestrą Armstrong dokonał pierwszych nagrań. W tym samym czasie poznał swoją przyszłą drugą żonę, pianistkę Lin Hardin. To ona namówiła Armstronga na samodzielną karierę muzyczną.
Louis Armstrong zasłynął podczas pracy z Orkiestrą Fletchera Hendersona. To było w Nowym Jorku, gdzie młoda rodzina przeprowadziła się wkrótce po ślubie. Wielu miłośników jazzu przyszło na koncert z nadzieją, że usłyszy właśnie Armstronga, który do tego czasu nabrał już unikalnego stylu wykonawczego. Po powrocie do Chicago Armstrong pracował przez pewien czas z różnymi wykonawcami, a także nagrał kilka kompozycji. Jego notatki zostały wyprzedane niemal natychmiast. W tym samym czasie muzyk na zawsze porzucił kornet, który przyniósł mu sławę. Jego instrumentem jest trąbka i to dzięki niej nieco później zdobył światowe uznanie. Zaczął znowu śpiewać, co było niezwykle popularne wśród miłośników jazzu.
W 1929 Armstrong w końcu przeniósł się do Nowego Jorku. Orkiestry, w których pracował, wykonywały popularną muzykę taneczną. Nowa kultura muzyczna znalazła niszę dla utalentowanego trębacza. Wielokrotnie koncertował, w tym z tak znanymi muzykami, jak Duke Ellington i Louis Russell. Te podróże przyniosły mu ogólnoamerykańską sławę. Trasa w Nowym Orleanie była prawdziwym triumfem. W latach 30. muzyk po raz pierwszy wziął udział w kręceniu filmów, co było również krokiem w kierunku światowej popularności.
Na początku lat 30. jazz dosłownie podbił cały świat. Słuchali go ludzie z różnych środowisk i o różnym kolorze skóry. Europejska trasa Armstronga rozpoczęła się w 1933 roku podróżą do Anglii. Odwiedził kraje skandynawskie, Afrykę Północną, Europę Środkową. Szczególnie ważne były udane występy we Francji. To oni stali się dowodem światowego uznania wielkiego muzyka.
