Łoś jest uważany za jednego z największych przedstawicieli rodziny jeleniowatych, jego waga może osiągnąć 800 kg lub więcej. Przez długi czas polowanie na to zwierzę było zabronione, dlatego bestia do dziś często nie odczuwa silnego strachu przed człowiekiem i może wypuścić go na dość bliskie odległości.
Wybór metody trafienia w cel zależy od sytuacji: jak łoś stoi w stosunku do myśliwego, jaka jest odległość, jaka jest broń. Głównym zadaniem jest na pewno zabicie bestii, aby nie dręczyć zwierzęcia. Rany śmiertelne, które mogą ułożyć bestię na miejscu, to przede wszystkim rany mózgu i rdzenia kręgowego, dlatego konieczne jest strzelanie do kręgów kręgowych i szyjnych oraz do pudła mózgowego czaszki. Należy jednak pamiętać, że mózg łosia jest bardzo mały w porównaniu z wielkością głowy: w ogromnej czaszce starego samca nie zabierze nawet dwóch pięści. Ponadto czaszka składa się z mocnych kości, często skierowanych do myśliwego pochyłymi powierzchniami, a zwierzę w ruchu nie utrzymuje głowy w bezruchu. Dlatego konieczne jest uderzenie w głowę z bardzo bliskiej odległości. U łosia kręgi szyjne (ze względu na konieczność noszenia ciężkich rogów) są wystarczająco duże i wyposażone w duże procesy; są również podatne na uszkodzenia pni nerwowych i dużych tętnic szyjnych szyi. Strzelając do łosia z dużej odległości, celując w zwierzę stojące w poprzek należy pamiętać, że to szyja jest najlepszym miejscem do strzału, kula umieszcza w niej zwierzę. Szybka śmierć naturalnie przyjdzie do łosia, jeśli dostaniesz go w serce, które znajduje się w dolnej części klatki piersiowej zwierzęcia. Nie mówiąc już o przypadkach, w których myśliwi zmuszeni są oddać strzał w głowę lub kręgosłup (bo na to stać tylko bardzo celnych strzelców), dolną połowę klatki piersiowej, około dwudziestu centymetrów powyżej stawu łokciowego, uznaje się za główna strefa uboju łosia. Jeśli nastąpi ugięcie pocisku o 15-20 cm w każdą stronę, nadal wpływa ona na dowolną część płuc, co gwarantuje niezawodną zdobycz zwierzęcia. Strzelanie „porwanie” nie jest wskazane, ale jeśli zajdzie taka potrzeba, zaleca się strzelać nie w tył zadu, gdzie znajdują się duże mięśnie uda, ale powyżej grzbietu, celując w głowę. Strzelanie z bagnetu, gdy łoś idzie do myśliwego, nie jest zalecane. Tutaj bardziej słuszne jest wypuszczenie bestii na odległość pewnym strzałem, a następnie podniesienie pistoletu. Łoś widząc ruch odejdzie na bok, aby odejść, a tym samym odstawi się na bok. Polując na łosia, należy pamiętać, że nie ma mowy o „życiu i śmierci”, gdy zawsze trzeba zrobić strzał. Jeśli wątpisz w jakość strzału, lepiej nie strzelać, niż okaleczyć zwierzę i popsuć polowanie.
