Jazz to muzyka amerykańskich czarnych niewolników. Początkowo temat pieśni został zapożyczony z Biblii, zwłaszcza wspomniano o niewoli egipskiej Żydów i exodusie (wyzwoleniu). Ta sama muzyka pod wieloma względami przeczy klasycznym kanonom europejskim: zawiera wiele dysonansów, synkopów, paralelizmów i innych swobód.
Instrukcje
Krok 1
Odtwórz motyw raz, ściśle według nut. Podczas próby na tym etapie następuje po prostu znajomość melodii: jej rytmu, harmonii, kompozycji interwałowej. Określ harmonię, tonację, kroki. Zwróć uwagę na charakterystyczne cechy rytmu.
Krok 2
W drugim wykonaniu do utworu jazzowego dołączona jest improwizacja. W przeciwieństwie do klasycznego utworu, gdzie wszystko jest ściśle sprawdzone i znane z góry, muzyk jazzowy, a w szczególności gitarzysta, ma prawo nie tylko zmieniać tempo i dynamikę, ale nawet samą melodię: zamienić czterotaktową melodię w trzytaktowy (swing lub shuffle), miażdżący szesnastki, buczenia, melizmaty… Na początku improwizuj tylko na podstawie melodii, nie zmieniając podstawy akordów. Graj dźwięki bez akordów, zmieniaj rytm. Na przykład, jeśli w oryginale melodia składa się z ósemek, rozbij je na szesnastki i graj dodatkowe nuty w powstałych interwałach (pauzach).
Krok 3
Naucz się wszystkich sztuczek na gitarze. Połącz techniki palców i kostek, aby uzyskać bardziej miękki lub jaśniejszy dźwięk; Naucz się wykonywać slajdy, zakręty, wdzięki, vibrato i inne ozdoby. Rozwój tych umiejętności nie jest już związany z kreatywnością, ale z upartą pracą mechaniczną, ale po przyzwyczajeniu rąk do prawidłowego wykonywania skomplikowanych fragmentów można je wykorzystać w improwizacji. Improwizacja, oparta tylko na fragmentaryczności trwania, wygląda na nędzną i monotonną.
Krok 4
Słuchaj i oglądaj, jak grają inni muzycy. Szczególnie skuteczna jest metoda stosowana przez wykonawców akademickich: patrz na partyturę podczas słuchania. Porównaj notatki i dźwięk, rozbieżności w notatkach. Zapamiętaj techniki i efekty. Skopiuj je i dodaj coś własnego do „podsłuchanej” techniki.
