„Nautilus Pompilius” to jedna z legend rosyjskiego rocka, grupa, która powstała w latach 80. w Swierdłowsku (obecnie Jekaterynburg) iw krótkim czasie podbiła cały kraj. Niestety, „Nautilus Pompilius” spotkał los wielu popularnych zespołów rockowych: błyskawiczny wzrost, ogromny sukces i wynikający z tego rozpad. Mimo to najlepsze piosenki „Nautilusa” nie straciły na popularności do dziś.
Historia legendarnej grupy „Nautilus Pompilius” rozpoczęła się w 1978 roku. W tym czasie studenci Swierdłowskiego Instytutu Architektonicznego Wiaczesław Butusow i Dmitrij Umetsky stworzyli grupę rockową o nazwie Ali Baba i czterdziestu złodziei. Początkowo występowali na tańcach, wykonując piosenki z repertuaru zespołów zagranicznych. W 1982 roku ukazał się pierwszy album, w którym znalazły się piosenki napisane przez Butusova.
Nazwa „Nautilus” powstała w 1983 roku. Wymyślił go inżynier dźwięku zespołu Andrey Makarov. W 1985 roku Ilya Kormiltsev, który dołączył do grupy, zaproponował zmianę nazwy na „Nautilus Pompilius”, ponieważ w tym czasie istniała już znaczna liczba grup noszących nazwę „Nautilus”. W tym samym roku nagrano album „Invisible”, na którym znalazła się w szczególności piosenka „Prince of Silence”, która następnie zyskała popularność.
Na szczycie popularności
Głośną sławę i uznanie słuchaczy i krytyków przyniósł grupie nagrany w 1986 roku album „Separation”, na którym znalazły się takie słynne hity „Nautilusa”, jak „Ta muzyka będzie wieczna”, „Casanova”, „Widok z ekran”, „Kula khaki”, „Przykuty jednym łańcuchem”. W tym samym czasie powstał niezapomniany styl grupy, którego elementami był obowiązkowy mundur wojskowy, oryginalny makijaż i niezwykły plastik.
W 1987 roku po raz pierwszy zabrzmiała piosenka „Chcę być z tobą”, która przez długi czas była uważana za znak rozpoznawczy grupy. Szczyt popularności grupy „Nautilus Pompilius” uważa się za 1988 rok. Następnie, dzięki licznym wycieczkom, fala „nautilusomani” ogarnęła dosłownie cały kraj.
Koniec legendy
Jak to często bywa, to na fali sukcesu komercyjnego relacje w grupie zaczęły się pogarszać. W rezultacie jeden z jej założycieli, Dmitrij Umetsky, opuścił Nautilus. Wkrótce sam Butusov doszedł do wniosku, że jego grupa nie pasuje do formatu rosyjskiego show-biznesu. W listopadzie 1988 podjął trudną decyzję o rozwiązaniu Nautilusa.
Pod koniec 1989 roku Wiaczesław Butusow przeniósł się do Leningradu, gdzie zwerbował nowy skład grupy. O ile w pierwszym składzie „Nautilusa” nacisk kładziono na klawisze i saksofon, to teraz na pierwszy plan wysunęło się brzmienie gitary. Nowy styl początkowo odwrócił większość starych fanów od zespołu. Jednak po wydaniu albumów „Random” (1990) i „Foreign Land” (1992) „Nautilus Pompilius” odzyskał dawną popularność. Pojawiły się także nowe głośne hity – „Walking on the Water” i „Na brzegu bezimiennej rzeki”.
Niemniej jednak w 1996 roku Wiaczesław Butusow zdał sobie sprawę, że Nautilus się wyczerpał i postanowił ostatecznie rozwiązać grupę. 5 czerwca 1997 r. W Moskwie odbył się koncert, który otrzymał nazwę „Ostatnia podróż”, następnie odbyły się pożegnalne trasy po całym kraju, a grupa rozpadła się. Więc legenda się skończyła …
