Muzyka rockowa pojawiła się na przełomie XIX i XX wieku jako odłam jazzu. Od samego początku była to muzyka protestu, a żeby nauczyć się grać na niej, trzeba zachować ducha protestu i chęć stworzenia czegoś nowego.
Instrukcje
Krok 1
Posłuchaj zespołów grających w tym stylu. Nie rezygnuj z „złych” piosenek: przeanalizuj każdą, zidentyfikuj zwycięskie strony i udane znaleziska każdego muzyka. Zapisz ogólną formułę utworu: kiedy włącza się dany instrument, kiedy zaczyna się solo, jakie techniki są w nim stosowane.
Aby stworzyć ogólny schemat, najpierw napisz kilka konkretnych schematów. W razie potrzeby posłuchaj piosenki kilka razy, aby poznać wszystkie szczegóły.
Krok 2
Znajdź nuty swoich ulubionych muzyków. Wykonuj piosenki tak, abyś mógł w praktyce zrozumieć, w jaki sposób osiągnęły ten lub inny efekt.
Biblioteki muzyczne dla pianistów, gitarzystów, śpiewaków i innych muzyków są wymienione pod artykułem. Wybierz utwory, które lubisz najbardziej i graj.
Krok 3
Studiuj ogólną teorię muzyki: harmonię, solfeż, polifonię, historię muzyki. Nie polegaj na swoim wyjątkowym talencie: niewielu udało się zostać profesjonalnym wykonawcą bez solidnego przygotowania teoretycznego.
Dodaj improwizację do tych klasyków: graj, komponuj w biegu, w ustalonej kolejności harmonicznej. Najpopularniejsze sekwencje:
1. złoty ciąg (moll; akordy od toniki do toniki, każdy akord o jedną czwartą wyższy od poprzedniego);
2. Ruch frygijski (moll; akordy na tonice, septyma, seksta i dominanta);
3. gramofon jazzowy (dur; tonik, szósty, subdominant lub drugi, dominujący);
4. nienazwana sekwencja molowa: toniczna, szósta, siódma, dominująca.
Krok 4
Komponuj piosenki lub kompozycje instrumentalne na wzór swoich poprzedników. Podczas gry zwracaj uwagę na to, które akordy lub pasaże nie mogą być zagrane. Zmień je bez żalu.
Rozwijając swoje umiejętności wykonawcze i kompozytorskie, zwiększaj złożoność swoich utworów, dodając nowe ruchy, aby ukształtować swój własny styl. Protest zostanie wyrażony w niezgodności z kanonami samej muzyki rockowej.
