Płynność palców jest jedną z głównych zalet muzyka i wyznacznikiem jego doświadczenia i umiejętności. Rozwój tej jakości następuje nieustannie, od pierwszych dni szkolenia w zakresie sztuk performatywnych. Ale prawdziwej szybkiej gry można się nauczyć tylko wykonując specjalne utwory, które ze względu na ich znaczenie metodologiczne nazywane są etiudami - z francuskiej „lekcji”, „ćwiczenia”.
Instrukcje
Krok 1
Etiudy są pisane na dowolny instrument i każdy poziom umiejętności. Szkice dla początkujących nie przekraczają objętości stron, a najkrótsze w nich długości to ćwiartki, rzadziej ósemki. Mistrzowie grają szkice na 4-6 stronach, czas trwania w nich to 32 i 64. Zanim wybierzesz repertuar do rozwoju szybkości, określ swój poziom. Jeśli od razu weźmiesz zbyt trudny kawałek, zranisz ręce, a zbyt proste ćwiczenie nie przyniesie korzyści.
Krok 2
Klasyczne etiudy na sześciostrunową gitarę gitarzystów Sor i Carcassi. Inni kompozytorzy, którzy odcisnęli swoje piętno na tym gatunku muzyki gitarowej: Villa Lobos, Paganini, Costa, Ferre. Kup kolekcję jednego z tych autorów, ale najpierw przejrzyj ją w sklepie oczami, oszacuj stopień skomplikowania prac.
Krok 3
Zacznij demontować pierwszą etiudę, którą lubisz, najlepiej małą (stronę lub dwie). Graj codziennie po jednej linii na raz. Graj początkowo w wolnym tempie, aby mieć czas na zagranie wszystkich nut, stopniowo zwiększaj do oryginału, a następnie zwiększaj trochę więcej (ta rezerwa przyda się, jeśli wykonasz etiudę na scenie: możesz bezpiecznie grać w oryginalne tempo, jeśli grane jest nieco szybciej w spokojnej atmosferze). Pod koniec sesji graj ponownie w wolnym tempie.
Krok 4
Zapamiętuj notatki nie palcami, ale głową. Miej grafikę w pamięci przed oczami, nawet gdy uczysz się szkicu. Stopniowo powiększaj repertuar utworów szybkich, ale rozcieńczaj innymi gatunkami: akompaniamentem, polifonią, dużą formą, utworami.
