Zdaniem wielu muzyków i ekspertów gitara jest najbardziej demokratycznym instrumentem. Najczęściej wychwytują go ludzie w każdym wieku, od młodych do starych. Michael Sembello zrobił to raz i lata później stał się fajnym gitarzystą.
Warunki początkowe
Michael Sembello to popularny amerykański gitarzysta. Urodził się 17 kwietnia 1954 w zwyczajnej rodzinie. Rodzice mieszkali w słynnym mieście Filadelfia. Mój ojciec grał na banjo w nocnej restauracji. Matka pracowała w salonie kosmetycznym. Od najmłodszych lat dziecko słuchało w domu wysokiej jakości muzyki, zarówno na żywo, jak i nagrywanej. Chłopiec miał słuch absolutny. Kiedy Michael miał dziewięć lat, podniósł gitarę.
Podczas nauki w szkole podstawowej Sembello pobierał lekcje gry na gitarze u profesjonalnych muzyków. Uczył się techniki ataku na struny pod okiem słynnego mistrza. Aby jednak opanować notację muzyczną, musiał ukończyć szkołę muzyczną. Ten proces nie wymagał wiele pracy. Regularne zajęcia i naturalne dane pozwoliły młodemu wykonawcy stać się zauważalną postacią wśród wykonawców melodii pop.
Na profesjonalnej scenie
Kiedy Michael miał siedemnaście lat, został zaproszony do swojego zespołu przez ówczesnego słynnego piosenkarza i kompozytora Steve'a Wondera. Młody wykonawca biegle posługiwał się techniką gry na gitarze elektrycznej i akustycznej. To było ważne dla jakości nagrania kompozycji. Praca nad albumem trwała prawie dwa lata. Sembello połączył dwie funkcje - gitarę solo i gitarę rytmiczną. Wysiłek był tego wart. Album koncepcyjny kultowego kompozytora Key of Life otrzymał status diamentu.
Po pierwszych udanych nagraniach Sembello został zaproszony do rockowej grupy „Jackson-5”, którą zorganizowało troje rodzeństwa. Gitarzysta wyróżniał się wyjątkową intuicją i dosłownie od pierwszych dźwięków mógł kontynuować dowolną melodię, którą poproszono o zagranie. Michael został zaproszony do współpracy przy wydaniu albumów przez wielu gwiazdorskich wykonawców. Sam stopniowo przygotowywał swoją solową płytę do wydania. Gitarzysta doszedł do finału w 1983 roku.
Eseje o życiu prywatnym
Pierwszy solowy album zawierał dziesięć utworów i jedną piosenkę „Maniac”, która stała się szczytem twórczości Semebelli. Ta piosenka dość niespodziewanie stała się popularna w Związku Radzieckim po wydaniu filmu „Flash Dance”. Kilka razy Michael występował jako producent dla swoich kolegów. Należy zauważyć, że nie osiągnięto znaczącego efektu. Kariera wykonawcy szła dobrze, ale niezależne projekty się nie sprawdzały.
Ścieżki dźwiękowe do filmów „Cocoon”, „Gremlins”, „Summer Lovers” przyniosły przyzwoity dochód. Niewiele wiadomo o życiu osobistym Semebelli. Był kiedyś żonaty. Mąż i żona nie żyli długo pod jednym dachem. Od tego momentu nie próbował już zakładać rodziny.
