Tamarę Sinyavską bez cięć można nazwać jedną z największych i najjaśniejszych śpiewaczek operowych sceny sowieckiej, a później rosyjskiej. Jej głos podbił cały świat swoją głębią, przeszywającym i zdolnością do przekazania kolosalnego spektrum ludzkich emocji w jednej arii lub piosence. Jej jasna uroda w połączeniu z talentem uczyniła ją wyjątkową w swoim rodzaju, niezapomnianą, idolką całych pokoleń.
Biografia piosenkarza
Tamara Sinyavskaya urodziła się w trudnych latach wojny, latem 6 lipca 1943 r. w Moskwie. Jej talent wokalny został odkryty wcześnie, w wieku trzech lat. Radośnie śpiewała razem z matką, gdy pracując w domu śpiewała niesamowite piosenki.
Talent dziewczyny był oczywisty, a rodzicom Tamary doradzono, aby zabrali dziecko do najbliższego Pałacu Pionierów, gdzie rekrutowali się do zespołu pieśni i tańca, prowadzonego przez utalentowanego Vladimira Lokteva. Później, gdy młoda Tamara miała 10 lat, została przeniesiona z zespołu do chóru akademickiego.
Kolektyw dziecięcy występował na największych, w tym rządowych, koncertach. Tutaj przez osiem lat Tamara Sinyavskaya zdobywała doświadczenie wokalne i sceniczne. Ale pomimo jasnych zdolności wokalnych marzeniem dziewczyny wcale nie był zawód artysty, ale lekarz. Ale talent zwyciężył, a Tamara Sinyavskaya po ukończeniu szkoły dokonała wyboru na korzyść muzyki i postanowiła otrzymać odpowiednie wykształcenie. W 64 XX wieku ukończyła Szkołę Muzyczną im. Czajkowskiego, a następnie ukończyła GITIS, do wydziału wokalnego do nauczyciela D. B. Belyavskaya.
Od 1964 do 2003 Tamara Sinyavskaya była solistką Teatru Bolszoj, gdzie świeciła przez te wszystkie lata.
W tym okresie, w połowie lat 70., Tamara Siniawska odbyła staż we Włoszech i śpiewała przez cały rok, korzystając z doświadczeń najlepszych artystów Teatru La Scala.
Od 2005 roku do chwili obecnej Tamara Ilyinichna Sinyavskaya pracuje w chwalebnym GITIS, ucząc młode talenty sztuki wokalnej. Posiada tytuł profesora, prowadzi kawiarnię wokalną. Można powiedzieć, że zrobiła błyskotliwą karierę w swojej dziedzinie.
Fakty osobiste
Życie osobiste Tamary Sinyavskaya to rodzaj legendy. Ale zacznijmy od samego początku. Była dwukrotnie mężatką. Jej pierwszy małżonek wydawał się w jej życiu zupełnie przypadkową osobą. Był artystą teatralnym, od tancerzy baletowych, niewiele o nim wiadomo, tylko, że nazywał się Siergiej, ich małżeństwo nie trwało długo, zostało zawarte w 1971 roku, kiedy śpiewak miał 28 lat, a zakończył się w 1974 roku Nie odbyły się, jako mąż i żona, nie mieli dziecka, w rzeczywistości nic ich nie łączyło, jednak Tamara Sinyavskaya czule wspomina swoją pierwszą żonę, ponieważ niesamowicie jej pomógł i zapewnił jej nieocenione wsparcie dokładnie wtedy, gdy tak bardzo jej potrzebowała.
To właśnie w tym 1974 roku Tamara Sinyavskaya poślubiła wielką miłość swojego życia - muzułmanina Magomajewa. Żyli w szczęśliwym, pełnym miłości i kreatywności małżeństwie do 2008 roku. Niestety w tym roku zmarł mąż Tamary Sinyavskaya, także słynna piosenkarka i wytrawna artystka, co stało się tragedią nie tylko dla piosenkarki, ale dla całego świata. Ich rodzina była wzorem do naśladowania, gdyż nierzadko środowisko twórcze może pochwalić się długotrwałymi i silnymi małżeństwami.
Kreatywny sposób
Tamara Sinyavskaya może śmiało pochwalić się, że jej kariera jest usiana gwiazdami. Aby wymienić wszystkie jej role, opery, w których błyszczała, płyty, na których brzmi jej głos - to cała książka do napisania. Ale warto zauważyć, że jej wspaniały głos, aksamitny i serdeczny mezzosopran, zabrzmiał w takich operach jak Borys Godunow, Eugeniusz Oniegin, Narzeczona cara, a to tylko kropla w twórczym morzu śpiewaczki.
W czterdziestoletniej historii solistki Bolszoj udało jej się zaśpiewać w prawie wszystkich operach wystawianych w tym czasie w teatrze. Nie licząc wykonywania piosenek znanych autorów na wierszach nie mniej znanych poetów, działalności koncertowej, filmowania w filmach.
Jak teraz żyje Tamara Sinyavskaya? Jest całkowicie pochłonięta kreatywnością i życiem, tylko z drugiej strony. Uczy, prowadzi wydział wokalny w GITIS, angażuje się w fundację imienia męża muzułmanina Magomajewa, trzyma rękę na pulsie i nie traci więzi ze środowiskiem teatralnym.
