Artem Sheinin jest dziennikarzem, prowadzącym Wremia Pokazhet i Pierwsze Studio, członkiem Rosyjskiej Akademii Telewizji, autorem książek o tematyce wojskowej i jednym z twórców programu Pozner. Znany z sensacyjnego stwierdzenia „Ja też zabiłem”.
Artem Grigorievich Sheinin to niejednoznaczna osobowość. Jako dziennikarz i prezenter telewizyjny jest osobą doświadczoną, odpowiedzialną, obdarzoną talentem i oddaną swojej pracy, ale jego zachowanie w telewizji wywołuje oburzenie u widzów. W końcu Sheinin pozwala sobie obrazić uczestników talk show, a czasem nawet ucieka się do napaści.
Dzieciństwo i młodość
Data urodzenia Sheinin: 26 stycznia 1966 Urodzony w Moskwie. Istnieją dwie wersje jego narodowości: według jednej Artem Grigorievich jest Żydem, według drugiej - pół Jakuta, pół Rosjanina.
Wychowaniem przyszłego dziennikarza zajmowali się dziadkowie, bo matka Artema musiała ciężko pracować: sama wychowywała syna. Dziadek Szejinina pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, brał udział w II wojnie światowej, był więźniem łagru na podstawie artykułu 58 i został zwolniony w 1955 roku z wyraźnym wyrokiem skazującym. To od niego Artem wiele się dowiedział o historii ZSRR i jego polityce, wybitnych postaciach tamtych czasów. A jedną z ulubionych książek Sheinina była wtedy Historia dyplomacji.
W szkole, oprócz nauki, przyszły dziennikarz lubił walkę wręcz. W 1983 roku otrzymał certyfikat, ale nie kontynuował nauki w instytucie - trafił do służby wojskowej w Afganistanie. Szejnin chciał walczyć, a będąc częścią wojsk sowieckich brał udział w dziesiątkach operacji wojskowych.
Artem Grigorievich służył w oddziałach powietrznodesantowych. Przez 2 lata wiele przeszedł: śmierć przyjaciół, znajomych, popełnił samobójstwo, widział wiele okrucieństw. Wszystko to znalazło odzwierciedlenie w jego poglądach i charakterze.
Po ukończeniu służby Sheinin wrócił do Moskwy jako sierżant Sił Powietrznych, ale sytuacja w domu nie była łatwa: ZSRR się rozpadał, republiki związkowe zostały odłączone, sposób życia ludzi szybko się zmieniał. Artem Grigorievich musiał dostosować się do nowych warunków.
Sheinin wstąpił na Wydział Historyczny Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego. Pomimo wysokich wymagań dotyczących przyjęcia poradził sobie bez problemów: ze szkoły był zdolny i celowy. I właśnie w latach studenckich Artem Grigorievich postanowił zostać dziennikarzem, chciał angażować się w recenzje polityczne i historyczne. W 1993 roku Sheinin z powodzeniem ukończył Moskiewski Uniwersytet Państwowy i otrzymał dyplom.
Rozwój kariery
Po ukończeniu studiów Artem Grigorievich podróżował po Rosji, pracując jako antropolog, i odwiedził najdalsze zakątki kraju - Czukotki i Sachalin. W jakiś sposób zauważył ogłoszenie w gazecie o castingu na RTR - szukali gospodarza do talk show "Endless Journey". Sheinin nie przeszedł przesłuchania, ale producent poradził mu, żeby napisał scenariusze. Przyszły dziennikarz miał wtedy 28 lat.
W 1995 roku współpracował już z kanałem „Rosja”: pisał scenariusze programów podróżniczych. W 1997 roku pojawił się program „Interes narodowy”, a Sheinin dołączył do zespołu jego redaktorów. Ponadto on:
- pomagał w tworzeniu projektów dokumentalnych dla kanału NTV, takich jak „Afgańska pułapka” czy „Kongres zwyciężonych”;
- był głównym redaktorem programu telewizyjnego The Forgotten Regiment;
- pracował jako redaktor programów „Razem”, „Times”, „Koledzy”.
Sheinin pracował z entuzjazmem dzień i noc, ponieważ wszystkie te projekty miały charakter historyczny lub dokumentalny, co tak bardzo go pociągało. Współpracował z wieloma kanałami telewizyjnymi:
- NTV;
- RTR;
- ORT;
- TVS i inne.
A w 2000 roku zaczął współpracować z Vladimirem Poznerem. Przez 8 lat był redaktorem naczelnym programu Posnera „Times”, który został zamknięty, ponieważ nie było możliwości otwartej krytyki i mówienia o ważnych sprawach. Od 2008 roku Sheinin zaczął reżyserować nowy program telewizyjny - „Posner”. A od 2007 do 2009 roku udało mu się pracować na kanale 2x2 jako aktor głosowy. A w głosie Sheinina postacie z kreskówek, takie jak:
- "Zły chłopiec";
- doktor Katz;
- „Aqua Teen Hunger Force”.
W 2008 roku Channel One zaczął pokazywać „One-Story America” – serię filmów o podróży Urganta, Posnera i Briana Kahna przez Stany Zjednoczone. Sheinin był producentem kreatywnym tego projektu i podróżował z ekipą filmową.
Praca w telewizji była dla niego najważniejsza, ale nie jedyna: Sheinin pisał książki. W 2012 roku ukazała się jego opowieść „Miałem szczęście wrócić” o czasach służby w Afganistanie. W 2015 r. - książka „Powietrznodesantowa Brygada Szturmowa”.
W 2016 roku Artem Grigorievich otrzymał propozycję prowadzenia programu politycznego „Time will Show”. A były prezenter, Piotr Tołstoj, wszedł do polityki jako wicemarszałek i zastępca Dumy Państwowej. Wraz z Ekateriną Strizhenową i Anatolijem Kuziczewem Sheinin rozpoczął pracę nad Time Will Show.
Życie osobiste
Teraz Artem Grigorievich jest żonaty po raz drugi. Rozwiedli się z pierwszą żoną, a z tego małżeństwa dziennikarz ma syna Dmitrija, urodzonego w 1989 roku. Teraz już żyje niezależnie i oddzielnie od rodziców.
W drugim małżeństwie urodził się syn Grigorij i córka Daria. Druga żona Sheinina, Olga, jest o sześć lat młodsza od męża. Teraz zajmuje się dziećmi i gospodarstwem domowym. Z zawodu jest jednak chemikiem, a wcześniej, podczas znajomości z Artemem Grigorievichem, zajmowała się biznesem.
Wolny czas w pracy Sheinin poświęca na swoje hobby: jogę i boks. Dużo podróżuje, kocha Włochy, uważając za kraj bliski mu duchem. Ale Artem Grigorievich nie lubi reklamować swojego życia osobistego, ale wiadomo, że jest szczęśliwy w małżeństwie.
Artem Sheinin teraz
Shane otrzymał nominację do TEFI w 2017 roku za pracę jako gospodarz politycznego show First Studio. Ale już wtedy widzowie postrzegali go niejednoznacznie z powodu ostrych wypowiedzi na temat Zachodu i sposobu prowadzenia programów. W końcu ten człowiek wniósł kiedyś do studia wiadro z brązową zawartością i napisem „gówno”, które było przeznaczone dla gościa z Ukrainy, obserwatora Zaporoża.
Kiedy projekt Pierwszego Studia został zamknięty, Szejnin został głównym gospodarzem Wremia Inkaszet. A kiedy pojawiła się informacja o bojowniku DRL Arseniuj Pawłow, który zginął na Ukrainie, Artem Grigorievich wypowiedział się w jego obronie zdaniem „Ja też zabiłem”, co szybko wywołało szerokie oburzenie społeczne.
W 2018 roku Sheinin, omawiając reakcję rosyjskich kibiców na porażkę drużyny w trzecim meczu turnieju, użył na antenie Channel One nieprzyzwoitego języka. Panuje opinia, że za to dziennikarz zostanie ukarany „karą wewnętrzną”.
