Tektonik to jeden z modnych kierunków tańca klubowego. Wielu młodych ludzi marzy o opanowaniu podstawowych ruchów tektoniki, a wielu uważa się za prawdziwych profesjonalistów tego tańca.
Historia powstania tektoniki
Miejscem narodzin tego ciekawego stylu tanecznego jest stolica mody - Paryż. W 2000 roku młodzi ludzie zaczęli koncentrować się w popularnym klubie słynnego miasta, dążąc do odróżnienia się od szarego tłumu, często członkami tego klubu byli ludzie o nietradycyjnej orientacji seksualnej. To tam powstała podstawowa koncepcja tańca tektonicznego. Składał się z rytmicznych podskoków i ruchów nóg do szybkiej muzyki klubowej. I najpierw tancerz poruszył jedną nogą, potem drugą.
Szczególną popularność taniec zyskał siedem lat później, w 2007 roku. W tym samym czasie zaczęli rozmawiać o tektonice w radiu i telewizji, kręcić lekcje wideo i bitwy. Istniała nawet specjalna symbolika tektoniki, którą zaczęto stosować do odzieży.
Główne ruchy tektoniki
Główne ruchy tańca składają się z kilku podstylów, które połączone razem tworzą jeden kierunek - tektonikę.
Pierwsza grupa ruchów to czynności wykonywane przez górną część ciała, a mianowicie rękami. Tancerz nieustannie porusza rękoma, zmieniając ich pozycję w przestrzeni. Jednocześnie powoduje rytmiczne kołysanie ciała na boki, starając się nadać poszczególnym elementom gładkość, scalić je ze sobą. Taka grupa tektoniki ruchów tanecznych tworzy podstyl zwany Drogą Mleczną.
Najbardziej rozpoznawalnymi elementami tektoniki są ruchy nóg czy styl skoku. Tancerz, ciągle zmieniając nogi, rzuca jedną lub drugą kończynę do przodu lub do tyłu. Możliwe są różne odmiany tej grupy elementów. Najważniejszy w nich jest szybki, ciągły rytm i ścisła sekwencja nóg.
Hardstyle to złożona i dość ciekawa grupa ruchów tektonicznych. Charakteryzuje się tym, że w tańcu uczestniczą jednocześnie obie ręce i obie nogi. Ruchy są wyraźne, ostre i „łamane”, imitujące robota. Styl wykorzystuje szerokie skoki i szorstkie ruchy ramion.
Czasami tancerz tektoniki wykonuje wszystkie wymienione grupy elementów z niesamowitą prędkością, utrzymując tempo około 140 uderzeń na minutę. W tym przypadku główny nacisk kładzie się na ruchy rąk.
Wyraźne, gwałtowne, nieprzerwane ruchy rąk i nóg, ciągły ruch po parkiecie charakteryzują podstyl tektoniczny, zwany Electrostyle.
Doświadczeni mistrzowie rozważanego kierunku tańca, biorąc udział w zawodach i walkach drużynowych, wykonują naprzemiennie wszystkie grupy rozważanych ruchów, umiejętnie łącząc je w jednym tańcu. Jednocześnie w tektonice często można zaobserwować elementy hip-hopu, b-wolf i innych stylów tańca klubowego.
