Bohaterski dramat „Mecz” opowiada historię słynnego wyczynu piłkarzy Dynamo latem 1942 roku w okupowanym przez hitlerowców Kijowie. Dziesięć meczów odbyło się pomiędzy drużyną Start, która składała się z Dynama, a drużyną nazistów. Wszystkie mecze wygrali nasi zawodnicy.
Producenci filmowi: Ilya Neretin, Dmitry Kulikov, Timofey Sergeytsev. Pracują razem od prawie dwudziestu lat, a ich pole działania nie ogranicza się do branży filmowej. W 1999 roku pod ich kierownictwem nakręcono film dokumentalny „Ukraina i Ukraińcy”, a potem narodził się pomysł na film „Mecz”. Historia miała problem z zawodnikami drużyny Dynamo-Kijów, nic więc dziwnego, że pomysł na film „Mecz” przyszedł właśnie na terytorium Ukrainy. Radziecki film „Trzeci raz”, według ogólnej opinii producentów, nie odniósł sukcesu ani twórczego, ani dystrybucyjnego. A szkoda, że ten obraz tak naprawdę nie miał miejsca w kinie. Producenci chcieli to naprawić i przywrócić sprawiedliwość. Tak narodziła się idea obecnego filmu, a w 2012 roku minie 13 lat od rozpoczęcia jego realizacji.
Początek lat 2000 nie był sprzyjającym okresem w kinie, w tym czasie prawie niemożliwe było znalezienie pieniędzy. Kino to sztuka i biznes, który buduje się na odwrocie, więc producenci od dawna czekali na odpowiedni moment, aby produkcja ruszyła pełną parą. Sytuacja w branży filmowej poprawiła się w połowie lat 2000., a pod koniec 2007 roku rozpoczęto tworzenie scenariusza. Napisanie wersji podstawowej zajęło dwa lata, była to długa i żmudna praca. Scenarzyści: Timofey Sergeytsev, Igor Sosna, Dmitrij Zverkov. Były ciągłe dyskusje, coś zostało dodane, coś zostało usunięte, coś zostało zmienione, w efekcie ostateczny scenariusz był gotowy w grudniu 2010 roku. Jesienią tego samego roku rozpoczął się okres przygotowawczy do zdjęć.
Andrei Malyukov został zaproszony na stanowisko dyrektora praktycznie bez selekcji. W kręgach filmowych cieszy się opinią doświadczonego, szanowanego i co najważniejsze profesjonalnego reżysera. Ponadto zainteresował się projektem zaraz po przeczytaniu pierwszego szkicu scenariusza. Ostateczna wersja przekonała mistrza, że to potężny fundament pod dobry film.
Operator filmu Siergiej Michałczuk, za którym takie filmy jak: „Dzieci do lat 16…”, „Mój przyrodni brat Frankenstein”, „Kochanka”, również wniósł ogromny wkład w artystyczne postrzeganie historii kina.
Oczywiście nie zabrakło też konfliktów dotyczących interpretacji treści i kreatywnej prezentacji. Jest to jednak normalny proces tworzenia filmu, ponieważ zbyt wiele osób pracuje nad tym, aby ostateczna wersja była całościowa, zawierała konkretny pomysł i spełniała zadanie. Zespół jednogłośnie stwierdza, że bardzo dobrze ze sobą współpracowali.
