Film fabularny „Mecz” w reżyserii Andrieja Maljukowa to dramat historyczny poświęcony prawdziwemu piłkarskiemu „meczowi śmierci” rozegranemu latem 1642 roku w okupowanym Kijowie pomiędzy drużynami niemieckimi i lokalnymi.
W filmie występuje dobry zespół aktorski.
O wykonawcach głównych ról - Siergiej Bezrukow i Elizaveta Boyarskaya - reżyserzy filmowi nie mieli sporów. Jedynym trudnym problemem była ich bezpośrednia obecność na planie i wyrównanie ich grafików ze względu na duże obciążenie pracą aktorów.
Główny aktor od razu docenił scenariusz, powiedział, że film powinien być naprawdę wart zachodu. Aktor miał ogromną chęć do działania, co ułatwiało pracę zespołową. Sergey Bezrukov jest osobą obowiązkową i punktualną. Ze względu na niego takie role jak Puszkin, Jesienin i główny dramatyczny bandyta naszych czasów, Sasha Bely. W filmie „Mecz” gra bramkarza Nikołaja Ranewicza. Jak mówią koledzy na zdjęciu, artysta robił wszystko bezbłędnie i nie oszczędzał się. Trenerem Bezrukowa był Siergiej Owczinnikow, wybitny rosyjski bramkarz. Mówił wiele dobrego o swoim imienniku, biorąc pod uwagę fakt, że przed tym filmem aktor nigdy nie stał przy bramie. Ovchinnikov zauważył, że artysta skacze na bramkę i generalnie nie zachowuje się jak bramkarz sportowy, ale na poziomie ruchu scenicznego i plastyki Bezrukov uczy się wszystkiego bardzo szybko. Od aktorów grających na boisku domagali się wiarygodności, a czasami dawali się tak ponieść, że nie mogli obejść się bez kontuzji, w tym także Bezrukowa. Na szczęście nikt nie został poważnie ranny.
Elizaveta Boyarskaya wyjątkowo odegrała rolę nauczycielki języka niemieckiego Anny Shevtsova. Ta postać jest fikcyjna i nie ma prototypu.
Siergiej i Elżbieta doskonale odegrali historię miłosną swoich postaci. Okazało się to nie tylko bardzo dramatyczne, ale i bardzo wzruszające. Oczywiście dużą rolę w tworzeniu ogólnej atmosfery ma operator filmu Siergiej Michałczuk („Mój przyrodni brat Frankenstein”, „Kochanek”, „Dzieci poniżej 16 roku życia …”), dzięki niemu wszystkie uczucia aktorów są podkreślone i wzmocnione, co szczególnie wyraźnie widać w scenie miłosnej, która rozgrywa się w nocy wybuchu wojny.
Ekaterina Klimova, podobnie jak Elizaveta, doskonale poradziła sobie z rolą Olgi Kovtun. Pomimo tego, że Klimova odgrywa rolę drugoplanową, w rzeczywistości jej praca nad postacią jest bardzo trudna i niezależna. To obraz kobiety, która doznała nieodwracalnej traumy psychicznej (naziści rozstrzeliwują pacjentów izby psychiatrycznej, jej pacjentów). Artystka znakomicie pokazała, jak żyje z nim jej postać. Siedmiominutowa scena po wykonaniu zarzutów została jej odtworzona bez jednego słowa, bazy partnerów, była sama w pokoju. Jak mówią twórcy filmu, sama ta scena jest warta bycia filmem krótkometrażowym. Szkoda, ale po montażu nie weszła do filmu w całości.
W filmie wzięli udział znakomici ukraińscy i niemieccy aktorzy, tacy jak Stanislav Boklan, Alexander Kobzar, Ostap Stupka i Dirk Martens.
