Do 11 lipca 2012 roku naukowcy wierzyli, że Pluton ma tylko cztery księżyce. Jednak dzięki zdjęciom wykonanym teleskopem Hubble'a udało się znaleźć kolejny, piąty księżyc tej planety karłowatej.
Przez kilkadziesiąt lat znany był tylko jeden satelita Plutona - Charon, odkryty w 1978 roku. Dopiero w 2005 roku udało się odkryć jeszcze dwa księżyce tej małej planety - Niktę i Hydrę. Trudności w odkryciu, a tym bardziej w badaniu satelitów Plutona wynikają nie tylko z jego niewielkich rozmiarów, ale także z powodu ogromnej odległości, jaka dzieli go od Ziemi. Szczegółowe badania Plutona i jego księżyców zostaną przeprowadzone dopiero w 2015 roku, kiedy dotrze do nich satelita NASA.
W czerwcu 2011 odkryto czwartego satelitę Plutona, aw lipcu 2012 - piątego. Piąty księżyc został nazwany P5 lub S/2012 (134340). W tej chwili jest to najmniejszy ze znanych astronomom satelitów Plutona: jego średnica wynosi około 10-25 km, chociaż naukowcy nie byli jeszcze w stanie przeprowadzić obliczeń, aby dokładniej określić rozmiar satelity. Ponieważ księżyc P5 jest bardzo mały i znajduje się w ogromnej odległości od Ziemi, przez długi czas nie można go było wykryć nawet najnowocześniejszymi instrumentami. Dla porównania przybliżona średnica Charona to 1200 km, czyli 5-10 razy większa niż obecnie ustalona średnica P5.
Nawet gdy piąty księżyc Plutona pojawił się na zdjęciach wykonanych teleskopem Hubble'a, naukowcy nie byli od razu w stanie go zobaczyć. Astronom Mark Showalter wymagał dokładnej analizy kilku zdjęć wykonanych 26, 27 i 29 czerwca oraz 7 i 9 lipca 2012 roku, aby upewnić się, że maleńka, ledwo widoczna kropka na nich jest ciałem niebieskim krążącym wokół Plutona. Odkrycie nowego księżyca ułatwił również fakt, że wszystkie satelity Plutona krążą wokół niego po podobnych orbitach. Dlatego naukowcy byli w stanie wziąć pod uwagę dane, które już posiadają o czterech księżycach Plutona, aby najpierw wykryć piąty, a następnie upewnić się, że to rzeczywiście satelita.
