Tabulatura to forma zapisu muzyki (najczęściej gitary) w postaci sześciu linii, odpowiadających sześciu strunom zwykłej gitary. Istnieją tabulatury na 4, 5, 7, 12 wierszy w zależności od rodzaju gitary (basowa standardowa, basowa pięciostrunowa, gitara sześciostrunowa, siedmiostrunowa i dwunastostrunowa). Większość zespołów rockowych używa właśnie tej formy do graficznego zapisu nut, a nie znanej wielu pięciolinijce.
Instrukcje
Krok 1
Górna linijka linii tabulatury odpowiada pierwszej (najwyżej brzmiącej) strunie gitarowej, niezależnie od jej rodzaju (basowa, akustyczna, klasyczna itp.). Niższe odpowiadają drugiemu, trzeciemu, czwartemu i pozostałym strunom.
Krok 2
Zamiast zwykłych kółek nutowych na każdej linijce są przedstawione liczby i uspokojenia (linie pionowe) z krawędziami (linie krzywe) wychodzące z nich. Są nuty bez żeber i bez spokoju. Obecność tych elementów wskazuje na czas trwania nuty: bez spokoju – całość, spokój – połówka lub ćwiartka (w zależności od kontekstu), spokój i pojedyncza krawędź – ósemka itd. Oznaczenia te są podobne do tych z klasycznego systemu Guido d'Arezzo, z którego korzysta większość wykonawców.
Krok 3
Numer na linijce odpowiada numerowi zaciśniętego progu: 0 - struna otwarta, 1 - pierwszy prog, 2 - drugi prog itd. Tak więc rodzaj dźwięku łączy te same cechy, co nuta klasyczna, ale zamiast koła używa się liczby, a liczba linii zmienia się w zależności od liczby strun.
Krok 4
Pauzy w tabulaturach mają taki sam wygląd jak w systemie klasycznym i są umieszczone w odpowiedniej części taktu. Ich czas trwania również waha się od jednej całości do trzydziestu sekund i mniej.
