Tabulatura to system graficznego zapisu nut, bardzo przypominający klasyczną pięciolinijkę: te same uspokojenia i krawędzie wskazują czas trwania nut, te same symbole pauz, a linijki do złudzenia przypominają zwykłą pięciolinię. Ale liczba linii waha się od czterech do dwunastu. Dlaczego taki system jest o wiele wygodniejszy dla gitarzystów i jak czytać taki tekst muzyczny?
Instrukcje
Krok 1
Czasy trwania nut i pauz na tabulaturach oznaczono analogicznie jak w systemie klasycznym. Wyjątkiem może być para czasów trwania dźwięku (NIE pauz) - ćwierć i pół. Obaj mają spokój, ale w klasycznym systemie ćwiartka jest zamalowana, aw tabulaturze trzeba zgadywać lub zgadywać z kontekstu. Co do reszty, system nie wymaga osobnych wyjaśnień.
Krok 2
Liczba wierszy na „obozie” odpowiada liczbie strun. Wszystkie nuty zaznaczone na górnej linijce są grane na pierwszej (najwyżej brzmiącej) strunie. Pozostałe wiersze odpowiadają drugiemu, trzeciemu, czwartemu i innym ciągom. W zależności od instrumentu (gitara basowa, gitara sześciostrunowa, gitara siedmio- i dwunastostrunowa) liczba linii jest różna.
Krok 3
Liczby od 0 do 20 odpowiadają numerowi naciśniętego progu (0 jest ciągiem otwartym). Na przykład cyfra 3 na drugiej linijce oznacza, że musisz przytrzymać trzeci prog na drugiej strunie. W systemie klasycznym byłaby to nuta G.
Krok 4
Przy wykonywaniu utworów dwuczęściowych górny głos pisze się spokojnie do góry, a dolny spokojnie na dół. Trzy lub cztery cyfry umieszczone dokładnie pod sobą oznaczają, że trzeba je zacisnąć jednocześnie i wydobyć dźwięk ze wszystkich strun.
Krok 5
Nagrywanie tabulatury jest wygodne dla gitarzystów, ponieważ znalezienie najwygodniejszego palcowania nie zajmuje czasu, więc gitarzyści rockowi aktywnie z niego korzystają. Ale ten system nie nadaje się do nagrywania partii instrumentów klawiszowych, dętych i innych instrumentów. W notacji tabulaturowej nie występują takie elementy jak tonacja, znaki modyfikujące itp. (tonacja jest definiowalna, ale nie ustalona na początku pięciolinii).
