Wielobarwny łubin obsiany nasionami po kilku sezonach „posypuje” nasiona, z których rośliny wyrastają tylko w odcieniach błękitu. Aby zachować kolor, który lubisz, łubin rozmnaża się wegetatywnie.
Łubiny są zwykle rozmnażane przez nasiona lub sadzonki. Ale podczas siewu zebranych nasion kolor kwiatów prawie nie jest przekazywany. Dlatego, aby zachować walory koloru łubinu, który lubisz, stosuje się zielone sadzonki.
Najpiękniejsze i ulubione rośliny należy przygotować na sadzonki jesienią. Ponieważ krzewy łubinu na wiosnę są odnawiane z zastępujących pąków znajdujących się na szyjce korzeniowej, jesienią pod korzenie roślin wylewa się odżywczą, ziemną mieszankę.
Wiosną z takich pąków znajdujących się na szyi korzeniowej wyrastają rozety podstawowe. Są starannie odcinane od „matki” i zakorzenione w wilgotnej, niezbyt ciężkiej glebie, lekko zacienionej przed palącym słońcem. Sadzonki szybko się zakorzeniają.
Jeśli nie dopuścisz do rozkwitnięcia kwiatostanu i odetniesz go, wówczas na łodydze i w kątach liści wyrosną pędy boczne. Mogą być używane jako sadzonki letnie. Pod koniec lata łubin ponownie wypuszcza małe rozety korzeniowe liści, które mogą służyć jako sadzonki dla nowych roślin. Dlatego łubin można rozmnażać zarówno wiosną, jak i latem. Ukorzenione sadzonki wiosenne mogą zadowolić kwitnienie w pierwszym roku, już jesienią.
Trudno jest rozmnażać dorosłe łubiny dzieląc krzew. Trudno je podzielić, a przesadzone rośliny nie zakorzeniają się dobrze.
