7 października 2018 r. na festiwalu The New Yorker prezydent USA Donald Trump został publicznie okrzyknięty zdrajcą. To oskarżenie wyszło od światowej sławy osoby, gościnnej gwiazdy festiwalu - Jima Carreya. Po tak głośnym oświadczeniu dziennikarze rzucili się na aktora i zapytali m.in.: czy chce wejść do polityki. Kerry odpowiedział: „Nie, nie z moją przeszłością”. Przeszłość Jima Carreya to 56 lat życia, w których nie było nic kryminalnego, poważnie. Ale zgodnie z zasadą było dużo: raz zimno, raz gorąco.
Dzieciństwo i młodość: przebić się za wszelką cenę
Przyszły aktor urodził się w Kanadzie 17 stycznia 1962 r., Czwarte dziecko w rodzinie księgowego Percy Kerry i byłej piosenkarki Kathleen Kerry (Oram). Matka Jima nieustannie narzekała na swoje zdrowie. Jej wieczna hipochondria budziła nawet wśród znajomych wątpliwości co do jej psychicznej normalności. W pewnym momencie ojciec został bez pracy, a rodzina musiała przejść przez bardzo trudne lata. Jim, jak wszystkie inne dzieci, od najmłodszych lat był zmuszony zarabiać na sprzątaniu pomieszczeń przemysłowych.
W wieku siedemnastu lat Jim dostaje pracę w stalowni. Jednocześnie stara się znaleźć pracę w showbiznesie. Od najmłodszych lat Jim lubił rozśmieszać przyjaciół grymasami i parodiami znanych osób. Jedną z jego ulubionych postaci granych przez Kerry'ego był sekretarz generalny KC KPZR Leonid Breżniew. W wieku 15 lat jego ojciec pomógł Jimowi wykonać numery komediowe w lokalnym klubie. Ten występ się nie powiódł. Jim został dosłownie wygwizdany i obrzucony jajkami. Dwa lata później Jim zdecydował się na kolejny występ w tym samym klubie i tym razem wszystko poszło bielsze lub mniej pomyślnie. Jim pracował w fabryce, wykonywał numery komediowe w klubie i śpiewał w utworzonej przez siebie grupie muzycznej.
Komik i… znowu komik
Według samego Jima, gdyby nie zrobił kariery jako artysta, przez całe życie pracowałby w fabryce. Jednak cała dalsza biografia Jima Carreya pokazuje, że jego droga do show-biznesu po prostu nie mogła zawieść. Został nazwany najlepszym parodystą w Ameryce, a potem przestał być zauważany. Otrzymał nagrodę Złotej Maliny, ale w kategorii gwiazdy. Został nazwany jednym z najbardziej przereklamowanych aktorów, ale nadal płacił za tę rolę 20 milionów dolarów.
Nieludzkie grymasy, fantastyczne fryzury i niesamowita plastyczność sprawiły, że Jim Carrey można było rozpoznać z jednej lub dwóch klatek. Jednak nie to jest tajemnicą jego sukcesu.
W 1983 roku Kerry zagrał swoją pierwszą rolę filmową. Był to film „Gumowa twarz”. W ciągu następnych dziesięciu lat brał udział w kręceniu kilkunastu kolejnych filmów, ale żadna z tych prac nie przyniosła mu żadnych poważnych pieniędzy ani sławy. W 1993 roku zaproponowano mu główną rolę w Ace Ventura: Pet Tracking. Wcześniej wszyscy znani komicy, którym zaproponowano główną rolę, odmówili kręcenia filmu jeden po drugim. Jim zgodził się, ale pod warunkiem, że przepisze scenariusz. Producenci nie mieli wyboru. Jim znacząco zmienił scenariusz dla siebie - ze względu na swoje zdolności komiczne i rozumienie humoru. Film został wydany i otrzymał negatywne recenzje od krytyków. Niemniej jednak w kinach widzowie głosowali na obraz swoimi ciężko zarobionymi pieniędzmi. Kolekcja wyniosła 100 milionów dolarów. Za ten film Kerry został nominowany do nagrody dla najlepszego aktora komediowego i najgorszej wschodzącej gwiazdy (pierwsza, ale nie ostatnia Złota Malina w życiu Jima).
W następnym roku Jim Carrey zagrał w The Mask. Film okazał się fantastycznym sukcesem i był nominowany do każdej możliwej nagrody filmowej. Dla samego Jima „Maska” była ostatnim filmem, opłata za główną rolę wynosiła niespełna milion dolarów. Teraz stał się gwiazdą i wszyscy to rozumieli.
Potem były „Głupi i głupszy”, „Batman Forever”, „Ace Ventura 2”, „Kłamca kłamca” i prawie trzy tuziny innych filmów, z których większość przyniosła Jimowi kolejną nominację do tej lub innej nagrody. Poczynając od każdej nowej pracy, Jim Carrey tak przyzwyczaił się do roli, że wymagał od reżyserów zwracania się do niego na planie wyłącznie po imieniu bohatera. Wszystkie trudne sztuczki próbował wykonać sam, aby lepiej wyczuć obraz. Kiedyś, wykonując salta na korcie, upadł na plecy i został ciężko ranny. Niemniej jednak, ledwo wstając, od razu zażartował w duchu swojego charakteru. Wielokrotnie odchodził od scenariusza, improwizując w tej czy innej scenie i z reguły miał rację - tak było lepiej.
Jim stał się najlepiej opłacanym komikiem, ale marzył o udowodnieniu, że potrafi grać dramatyczne role. Udało mu się w filmie „The Truman Show”, ale… chyba nie dla siebie. Po przynajmniej kilku eksperymentach z rolami dramatycznymi Kerry powrócił do komedii, w których czuje się najlepiej.
Rodzina, życie osobiste, żony i dziewczyny Jima Carreya
Rodzice Jima Carreya nie dożyli jego najlepszych chwil, ale on, według niego, zawdzięcza im cały swój sukces. Jego ojciec, pomimo powagi zawodu księgowego, miał godne pozazdroszczenia poczucie humoru, nigdy nie wpadał w panikę i wiedział, jak rozweselić otoczenie. Te cechy zostały przejęte od niego i Jima. Jim wziął pomysł na kostium Stanleya Ipkissa, bohatera filmu „Maska”, od swojej matki.
Pierwsze małżeństwo Jima - z Melissą Womer, która pracowała w klubie, w którym występował w młodości, trwało dziewięć lat. Melissa urodziła córkę, która niedawno sama została matką. Życie rodzinne z Melissą poszło nie tak po śmierci rodziców Carrie. Następnie Jim popadł w depresję, ale później wyszedł z niej, kierując swoją uwagę na sport i zdrowy tryb życia. To nie uratowało rodziny.
Rok po rozwodzie Jim poślubił swoją koleżankę z Dumb and Dumber, Lauren Holly. To małżeństwo trwało niecały rok. Wtedy jego dziewczyną była aktorka Renee Zellweger. Po niej - modelka Jenny McCarthy… W kolejnych latach Jim zmienił wielu przyjaciół, co nie jest zaskakujące. Jest nie tylko utalentowanym i poszukiwanym aktorem, ale także przystojnym mężczyzną, który niejednokrotnie został oficjalnie doceniony przez publikacje show-biznesu. Sam Jim w końcu doszedł do wniosku, że nie ma wiecznych uczuć i możesz dać partnerowi całą swoją miłość w ciągu zaledwie kilku lat.
