James Gilmore Backus to amerykański aktor radiowy, telewizyjny i filmowy oraz aktor głosowy. Najbardziej znany ze swoich ról: postać z kreskówek Pan Magoo, bogaty Hubert Aldike III w programie radiowym The Alan Young Show, sędzia krajowy i mąż Joan Davis w serialu I Married Joan, James Dean jest ojcem bohatera w film Zamieszki bez przyczyny i Thurston Howell III w serialu komediowym Wyspa Gilligana. Znany również jako gospodarz własnego programu The Jim Backus Show.
Biografia
James Gilmore Backus urodził się 25 lutego 1913 roku w Cleveland w stanie Ohio. Dzieciństwo i młodość spędził w Bratenal (Ohio) - zamożnej wiosce na przedmieściach Cleveland. Rodzicami Jima są Russell Gould Backus i Daisy Taylor (z domu Gilmore) Backus.
Przyszły aktor kształcił się w Shaw High School w East Cleveland w stanie Ohio.
W młodości Backus zainteresował się golfem i utrzymywał swoją pasję do tej gry przez całe życie, a nawet ustanowił rekord. W 1964 roku Jim trafił 36 dołków w Bing Crosby Pro-Am, co w tamtym czasie uważano za niezrównane osiągnięcie.
Jim Backus zmarł 3 lipca 1989 roku w Los Angeles z powodu powikłań zapalenia płuc po wielu latach choroby Parkinsona. Aktor został pochowany w południowo-zachodniej części Westwood Willage Memorial Park and Cemetery w Westwood w Los Angeles.
Kariera aktora
Kariera filmowa Jima Backusa rozpoczęła się w 1940 roku, kiedy zaczął grać rolę lotnika milionera Dextera Hayesa w telewizji CBS w filmie Dziewczyna ze społeczeństwa.
Od tego czasu miał bogatą karierę w Hollywood, która trwała ponad pięć dekad. Aktorska rola Jima Backusa stała się postaciami w stylu „Nowej Anglii”, a najbardziej znaną postacią w tym stylu był Thurston Howell III w filmie „Wyspa Gilligana”.
Jako aktor głosowy Backus zyskał sławę jako głos krótkowzrocznej postaci z kreskówek, pana Magu. Wiele lat później, kiedy Jim stał się częstym gościem w różnego rodzaju talk-show, przypomniał sobie pewną historię. Kiedyś Marilyn Monroe zaprosiła go do swojej garderoby. Stało się to w 1952 roku na planie filmu „Nie pukaj, nie pukaj” z Marilyn Monroe w roli tytułowej. Potem wrócił do domu późno w nocy po nakręceniu filmu i wyznał swojej żonie Hanny Backus, że „uwiódł” Marilyn Monroe całą noc swoim ochrypłym głosem w jej garderobie. Jim poszedł do niej tylko z ciekawości, a kiedy do niej dotarł, wykrzyknęła jak podekscytowane dziecko: „Panie Magu!” Potem siedzieli razem do północy.
Jim Backus często występował w radiu w czasie największej oglądalności w okresie powojennym, w tym w programie radiowym Jacka Benny'ego. W The Judy Canova Show w CBS Backus wcielił się w niezwykle próżną postać o imieniu Hartley Benson, a także podobną postać o imieniu Hubert Aldike w The Alan Young Show w NBC.
Prowadził swój własny program, The Jim Backus Show, w sieci radiowej ABC w 1957 i 1958 roku. Następnie sieć ABC zmieniła nazwę na American Broadcasting Network (ABN) i przeszła na format „Live and Lively” z orkiestrami i widzami. Pokaz Jima Backusa już nie istniał.
W latach 1952-1955 Backus grał rolę męża Joan Davis w serialu komediowym I Married Joan.
Typowymi bohaterami Jima Backusa byli bogaci i dobrze urodzeni ludzie. W jaskrawym kontraście z tym tłem była główna rola starego poszukiwacza złota w filmie „Brady Bunch”. Zagrał także główną rolę w jednym z odcinków „Gilligan's Islands”, w ostatnim odcinku sezonu „The Hustler”, w którym Backus gra szefa Mike'a, pana Matthewsa.
Jim grał rolę na wyspie Gilligan przez trzy kolejne odcinki od 1964 do 1967. Po serialu grał także w telewizyjnych sequelach o ponownym spotkaniu bohaterów, które zostały nakręcone w latach 1978-1981. W trzecim i ostatnim sequelu Harlem Travelers na wyspie Gilligan, Jim Backus już cierpiał na chorobę Parkinsona, a jego udział starano się być tak epizodyczny, jak to tylko możliwe.
Backus powrócił jako aktor podkładający głos w Mr. Magu w różnych sequelach w latach 1964-1977, w tym w The Famous Adventures of Mr. Magu i What's New, Mr. Magu?
W 1977 roku Jim zagrał w filmie Never Kill, pilotowej wersji dramatu kryminalnego ABC The Feather and the Father of the Gang.
Kariera pisarska
Jim Backus jest współautorem kilku humorystycznych książek ze swoją żoną Henny Backus. Należą do nich Tylko kiedy się śmieję, autobiografia Backusa Backus kontratakuje i wspomnienia Backusa Wybaczcie nasze dygresje, Autobiografia czy Co robisz po orgii? Ten niezwykły tytuł pamiętnika został zaczerpnięty z wersu użytego przez Backusa w filmie John Goldfarb z 1965 r. Proszę, wróć do domu!
W 1971 Backus był współautorem filmu familijnego Torment Goes Hollywood z 1971 roku. Fabuła filmu opowiada o psie, który stara się zostać gwiazdą Hollywood.
Pod koniec lat 60. Jim wydał dwie płyty gramofonowe zatytułowane „Delicious” i „Cave Man”. W 1974 roku nakładem Dore Records ukazał się długogrający album komediowy „The Dirty Old Man” ze szkicami Boba Hudsona i Rona Landry'ego, a także nagraniem głosu słynnej aktorki głosowej Jane Webb.
W 1971 Backus zabrał głos w roli Boga w nagraniu opery rockowej „Prawda prawdy”, której fabuła oparta jest na Biblii.
Kreatywność reklamowa
Backus często występował w reklamach telewizyjnych. Najczęściej jako Pan Magu. Przez lata Jim promował linię produktów General Electric. W latach 70. był twarzą kampanii reklamowej producenta mebli La-Z-Boy.
Pod koniec lat 80., wraz ze swoją dawną koleżanką Natalie Schafer, Backus wystąpił w reklamie popcornu Orville'a Redenbachera. W tej reklamie Schafer i Backus zagrali swoje role z Wyspy Gilligana, ale zamiast rozbicia się statku, scena wideo została zastąpiona luksusowym gabinetem lub pokojem. Ta reklama była ostatnią, która pojawiła się na ekranach zarówno Backusa, jak i Schafer.
