Formaty transmisji telewizyjnych dobierane są do konkretnej fabuły. Miniatura treści humorystycznych trwa w ciągu pięciu minut. Szkicowy show „Sześć klatek” od lat przyciąga widzów, którzy nie mogą cały dzień siedzieć przed telewizorem.
Sztywna konieczność
Na obecnym etapie rozwoju technologii informacyjnych telewizja potrzebuje nowych podejść i form. Starsi widzowie pamiętają czasy, kiedy eksperci i analitycy przewidywali zniknięcie gazet i czasopism. Ich niszę miał zająć telewizor. Jednak po kilkudziesięciu latach nic takiego się nie wydarzyło. Jakiś czas temu, gdy rozpoczął się szybki rozwój Internetu, pojawiła się opinia o schyłku ery telewizji. Do tej pory doświadczenie życiowe sugeruje, że „zachód słońca” będzie trwał przez wiele dziesięcioleci.
Jednak intuicja i złe przeczucia nie są powodem do relaksu. Od kilku lat producenci i reżyserzy zajmują się przyciąganiem widzów do programów telewizyjnych. Liczne seriale nadal wypełniają przydzielone im zadania. Jednocześnie statystyki odnotowują spadek zainteresowania tym formatem prezentacji informacji. Jest to szczególnie widoczne w sezonie letnim, kiedy znaczna liczba Rosjan spędza czas w swoich domkach letniskowych.
Nie jest tajemnicą zarówno dla specjalistów, jak i widzów, że rosyjska telewizja od dawna kształtuje się według zagranicznych klisz i szablonów. Nie ma w tym nic złego. W rzeczywistości jest to najłatwiejszy i najtańszy sposób na stworzenie produktu informacyjnego do masowej konsumpcji. Pokazy szkiców cieszą się stałym zainteresowaniem widzów w Europie i Ameryce. Krótki film z udziałem popularnego aktora, akompaniament muzyczny i śmiech za kulisami przyciągają uwagę osób w każdym wieku.
Na kilku rosyjskich kanałach telewizyjnych niemal jednocześnie rozpoczęto emisję krótkich filmów o humorystycznych treściach. Z reguły były to projekty zagraniczne pożyczone i dostosowane do lokalnych warunków. Z tej serii wyróżniała się seria o nazwie „Six Frames”. Oryginalny pomysł na komedię sytuacyjną zaproponował doświadczony producent Wiaczesław Murugow. Różnica polegała na tym, że w wątkach nie było stałych postaci. Jednocześnie w kadrze pracowało sześciu aktorów zapisanych do sztabu.
Z czego się śmiejemy
Realizacja projektu z gatunku humorystycznego wymaga starannego i kompleksowego przygotowania. Możesz śmiać się i wyśmiewać osobę, jej zachowanie i działania. Relacje rodzinne to odwieczny temat dla zjadliwego humorysty. Konfrontacja między mężem a żoną. Wzajemna „miłość” zięcia i teściowej. Niegrzeczne dzieci i głupi rodzice. Za każdym razem, oglądając takie historie, widz mimowolnie próbuje tego, co dzieje się na ekranie dla własnego życia. Zdarza się, że obraz z ekranu na długo pozostaje w pamięci.
Producenci i scenarzyści projektu Six Frames doskonale zdawali sobie sprawę, że bohater kolejnej fabuły powinien być blisko widza. Lub odwrotnie, bądź w odwrotnej pozycji. Relacje rodzinne wpływają na zachowanie osoby w społeczeństwie. Pisarze radzieccy i rosyjscy walczyli z ludzkimi wadami na wszelkie sposoby i z całych sił. Wśród tych wad są arogancja, lenistwo, pijaństwo. Walka z nimi, jak mówią, jest nieskuteczna. Aktor musi zwrócić uwagę widza na jakiś charakterystyczny szczegół.
Twórca projektu „Sześć Personelu” dostrzegł ostateczny cel i stworzył zespół zdolny do realizacji przydzielonych zadań. Aby przyciągnąć i zatrzymać uwagę odbiorców w różnym wieku, nie można obejść się bez omówienia kwestii społecznych. Obrazy postaci historycznych pojawiały się na ekranie rzadko, ale regularnie. W takich opowieściach dobry lub zły charakter nie jest bardzo ważny, najważniejsze jest osiągnięcie zewnętrznego podobieństwa. W takim przypadku przemówienie bohatera powinno brzmieć krótko, ale znaczące.
Zgodnie z parametrami technicznymi program jest dynamiczny i wielokierunkowy. Dla każdego szkicu tworzony jest własny, oryginalny scenariusz. Ponieważ jeden scenarzysta nie może mieć czasu na pracę, trzeba było stworzyć pełnoprawny zespół. Gotowy scenariusz jest omawiany na radzie artystycznej i uruchamiany. A następny powinien być gotowy w drodze. Zasadniczo skrypty zostały uruchomione. Trzon zespołu tworzyli ludzie z KVN. Praktyka pokazała, że niektóre wątki narodziły się improwizowane podczas kręcenia filmu.
Działając kolektywnie
Wybór aktorów do dowolnego projektu to skomplikowana i odpowiedzialna procedura. Tworząc reklamy, możesz zaprosić osoby z ulicy. Rezultat będzie zły i tani. Takie podejście nie było odpowiednie dla Projektu Sześciu Personelu. W ramach obowiązujących przepisów firma przeprowadziła pełnoprawny casting. Producent i reżyser rozwiązywali złożony problem. Nie wystarczy przyciągnąć do projektu utalentowanych aktorów i rozdzielić między nimi role. Bardzo ważne jest osiągnięcie psychologicznej zgodności w kreatywnym zespole.
Sergey Dorogov przyszedł do projektu z wystarczającym doświadczeniem i wiedzą. Dość powiedzieć, że zagrał w serialu Marsz Tureckiego, Miłość-Marchew, Viola Tarakanova. Miałem doświadczenie w kręceniu krótkich filmów. Andrey Kiikov jest absolwentem słynnej szkoły Shchukin. Od 1994 roku pracuje w Teatrze Taganka. Zagrał w filmach „All Inclusive”, „Złoty cielę”, „Moskwa 2017”. Z sukcesem uczestniczył w reklamie chipsów i batoników.
Galina Danilova, aktorka Teatru Satyricon, pochodzi z Kazania. Od dzieciństwa marzyła o zostaniu aktorką. Kiedyś przyjechała do Moskwy i udała się na twórcze spotkanie bez patronatu. Zagrała w filmach „Jodły”, „Polowanie na panieńskie”, „Taryfa noworoczna”. Współpracuje z nią aktorka z Białorusi Irina Medvedeva. Brała udział w spektaklach teatralnych „Wydział Humoru” i „Epoka lodowcowa”. Ma dobre zdolności wokalne. Wykonuje klasyczne romanse, chanson i pieśni ludowe.
Artysta ludowy Fiodor Dobronrawow jest znany widzom z kilku seriali komediowych. Zagrał jedną z głównych ról w wieloczęściowym filmie „Matchmakers”. Posiada bogate doświadczenie na scenie teatralnej. Laureat kilku prestiżowych nagród. Eduard Radzyukevich przyjaźni się z nim. Edward nie tylko gra w filmach, ale także reżyseruje. Brał udział w programach „Dyrektor do siebie” i „Dobre żarty”.
Sukcesy i porażki
Według ekspertów i niektórych krytyków Six Frames to jeden z niewielu projektów w rosyjskiej telewizji, który pokazuje dobry humor. O sukcesie i długofalowej popularności transmisji w dużej mierze decyduje ta właściwość. Nawet najbardziej nieprzyjemne występki prezentowane są publiczności z lekkim smutkiem. Niewierność małżeńska, walka z paleniem, bezprawie organów ścigania są pokazywane bez rozkoszowania się smakiem. I ten moment świętują prawie wszyscy widzowie.
Na listę krytycznych uwag wpisane są dość konkretne fakty. Uważni widzowie zauważają, że pewna część wątków jest po prostu skopiowana ze starych anegdot. Starsi ludzie czują się lekko rozczarowani, oglądając te szkice. Niektórzy zwracają uwagę reżyserów na bezzasadnie przedłużające się przerwy po wypowiedzeniu dowcipu. Najwyraźniej ta technika jest przeznaczona dla tych widzów, którzy mają „późny zapłon”.
Podsumowując, Projekt Sześciu Kadr zasługuje na solidną pozytywną ocenę. Nie ma wielkiej tajemnicy sukcesu. Audycja skierowana jest do zwykłych ludzi, którzy żyją w codziennej pracy i troskach. Każdy kolejny dzień witają z nadzieją na najlepsze. Te nadzieje nie zawsze się spełniają. A żeby nie stracić serca, wieczorami oglądają swój ulubiony program.
