Niektóre utwory można usłyszeć nie tylko w oryginalnej aranżacji, ale także w nietypowym formacie. Na przykład dodatkowe efekty i dźwięki tła można nałożyć na „rodzimą” ścieżkę dźwiękową. Te „przeróbki” nazywane są remiksami i są niezwykle popularne we współczesnej muzyce.
Pojawienie się remiksów
Słowo „remix” pochodzi od angielskiego remiksu, który dosłownie oznacza „miksowanie”. W kulturze muzycznej remiks rozumiany jest jako późniejsza wersja utworu, stworzona za pomocą specjalnych programów i urządzeń do obróbki dźwięku, poprzez nakładanie dźwięków tła, zmianę rytmu i tempa utworu. Pierwsze remiksy pojawiły się niemal przypadkiem: faktem jest, że wraz z rozwojem środków nagraniowych w studiach podjęto prace nad ponownym nagraniem starych utworów muzycznych w nowej jakości. Po drodze dodano do nich różne efekty dźwiękowe, usunięto niepotrzebne szumy i tak dalej.
Wśród specjalistów zwyczajowo ocenia się ten lub inny remiks wyłącznie z punktu widzenia technicznej strony wykonania, ponieważ uważa się, że każdy produkt indywidualnej kreatywności ma prawo do życia.
Ostatecznie remiks stał się tak naprawdę niezależnym kierunkiem muzycznym. Autorzy remiksów postawili sobie za cel nie tylko ulepszenie istniejącej kompozycji, ale nadanie jej nowego znaczenia. W niektórych przypadkach efekt remiksu stał się całkowitym przeciwieństwem pierwotnego zamysłu twórcy kompozycji.
Kto robi remiksy i dlaczego?
Tworzenie remiksów poprzez dodawanie nowych dźwięków, praca z tempem i rytmem oryginalnego utworu, przearanżowanie jego części, zainteresowało przede wszystkim posiadaczy praw autorskich do oryginalnych utworów. Faktem jest, że nowa lektura pozwoliła poszerzyć publiczność słuchaczy i nadać świeżego brzmienia zapomnianym przebojom z przeszłości. Ponadto remiksy zainteresowały discjockeyów, ponieważ umożliwiły muzyce popularnej nadanie „klubowego” brzmienia, rytmu i dłuższego brzmienia, co jest dość ważne w przypadku parkietów tanecznych.
Pierwsze remiksy pojawiły się w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku na Jamajce. Były to kompozycje, z których usunięto składnik wokalny. Ten gatunek nazywa się dub.
Wcześniej produkcja remiksów wykonywana była albo przez samych wykonawców, albo przez studia nagraniowe na ich zlecenie. Przed wszechobecnością komputerów profesjonalna praca z dźwiękiem była możliwa tylko przy użyciu drogiego i wyrafinowanego sprzętu. Obecnie każdy właściciel komputera osobistego może zainstalować program do tworzenia remiksów. Remiksowanie jest często pasją dla początkujących DJ-ów, którzy chcą zaprezentować swój potencjał rozgłośniom radiowym i klubom nocnym.
