Amerykański aktor filmowy i teatralny James Whitmore jest zdobywcą nagród Tony, Emmy, Złotego Globu. Wykonawca był dwukrotnie nominowany do Oscara.
Publiczność zapamiętała Whitmore'a z jego charakterystycznych ról i występów na Broadwayu. Krępy, z prawdziwym uśmiechem, szybko stał się popularny w Hollywood. Przez całe życie James Whitmore zagrał w ponad 130 filmach i serialach telewizyjnych.
Czas formacji
Aktor urodził się na przedmieściach White Plains w Nowym Jorku w 1921 roku, pierwszego dnia października. Ojciec przyszłego słynnego wykonawcy był urzędnikiem komisji.
Chłopiec dobrze się uczył. Poszedł na Uniwersytet Yale.
Podczas II wojny światowej Whitmore był żołnierzem piechoty morskiej. James rozpoczął karierę aktorską na poważnie po 1945 roku.
Jego debiut w broadwayowskiej produkcji Team Decision przyniósł mu prestiżową nagrodę. „Tony” został nagrodzony aktorem jako najlepszy początkujący wykonawca.
Po udanym debiucie odbyła się gra w „Battlefield” w 1949 roku. Za swoją pracę filmową Whitmore zdobył Złoty Glob i po raz pierwszy był nominowany do Oscara.
Obraz opowiadał o ważnej bitwie pod Baston podczas II wojny światowej. Whitmore dostał niewielką rolę. Odrodził się na ekranie jako sierżant Kinney.
Rozwój kariery filmowej
Po premierze sukces był tak wielki, że kariera filmowa artysty zaczęła szybko się rozwijać. Przez lata James z powodzeniem łączył pracę sceniczną z działalnością telewizyjną i filmową.
Wszędzie szukał uznania i stał się popularny. W 1950 roku aktor zagrał w Asfaltowej dżungli. Film wszedł do Hollywood Gold Fund.
Cztery lata później rozpoczęto prace nad filmem science-fiction It. W nim dyrektorzy byli jednymi z pierwszych, którzy zdecydowali się postawić pytania o konsekwencje użycia broni jądrowej.
Rok później ukazał się film „Oklahoma”. Musical opowiadał o czasach tworzenia nowego państwa. Kolejne dziesięć lat upłynął pod znakiem kultowego filmu „Planeta małp”.
Whitmore zagrał Przewodniczącego Zgromadzenia, jedną z kluczowych postaci. Kultowe stały się prace z lat 1968-1969 w „Shotguns of the Magnificent Seven” i „Millions of Madigan”.
W tym samym czasie aktor zagrał w kilku serialach telewizyjnych. Pracował przy Dr Kildare, Wirginii, Aresztowaniu i procesie, Najwspanialszym serialu na Ziemi, Sprawiedliwości Burke'a, Pionowym starcie, Samotnym, Tarzanie, Shane.
Lata siedemdziesiąte i osiemdziesiąte
Jeden z najwybitniejszych projektów lat siedemdziesiątych został uznany za biograficzny dramat filmowy z elementami komedii. Pieprzyć ich wszystkich, Harry!” Obraz z subtelnym humorem opowiada o dniach pracy prezydenta Stanów Zjednoczonych Harry'ego Trumana.
Taśma pojawiła się na ekranie w 1975 roku. Na ironiczny projekt składają się osobiste wspomnienia polityka, jego sukcesy zawodowe i upadki. James Whitmore reinkarnował się jako główny bohater.
Znakomita gra nagrodzona nominacją do Oscara. W tym samym czasie premiera filmu Tora! Tora! Tora! . Na zdjęciu historia Pearl Harbor jest odtwarzana z maksymalną zgodnością z rzeczywistością.
Aktor brał udział w kręceniu thrillera detektywistycznego Jajo węża oraz w pracach nad Krainą Chato. Od lat osiemdziesiątych artysta często pojawiał się w telewizji i grał w teatrze. Zagrał w Rage, pierwszym grzechu głównym.
Wykonawca zajmował się dubbingiem kreskówek. Jego prace to Mojżesz i Przygody Marka Twaina. W dramacie z 1987 roku „Szalony” artysta ucieleśniał wizerunek sędziego, z udziałem Barbry Streisand.
Publiczność przywitała film bardzo ciepło. Był nominowany do nagrody Złotego Globu.
Ostatni etap kariery filmowej
W latach dziewięćdziesiątych i dwóch tysięcznych jednym z najbardziej znaczących dzieł performera było „Skazani na Shawshank”. Na ostatnim etapie kariery filmowej artysta odrodził się jako stary pracownik biblioteki słynnego więzienia Brooks Hatlen.
Dramat stał się jednym z liderów listy najlepszych filmów świata. W 1997 roku aktor zagrał doktora Alberta Frocka w fantastycznym thrillerze Relic, a cztery lata później wziął udział w dramacie Majestic.
W 2000 roku Whitmore otrzymał nagrodę Emmy dla najlepszego aktora gościnnego w serialu dramatycznym. Otrzymał nagrodę za projekt „Praktyka”. Artysta wykonał w nim Raymonda Oza, występując w kilku odcinkach taśmy.
W latach 1997-2004 w telewizji pokazywano kryminał o działalności prawników z Bostonu. Projekt okazał się bardzo udany. Niektóre z ostatnich dzieł wykonawcy to „Ring of Endless Light”, „Distance”.
Zagrał w serialu Minute ze Stanem Hooperem i Panem Sterlingiem. Różnorodny wybitny twórca wniósł znaczący wkład w rozwój kinematografii. Za swój wyjątkowy talent został nagrodzony osobistą gwiazdą na Hollywood Boulevard of Glory.
Życie rodzinne
Whitmore był żonaty cztery razy. Jego pierwszą wybranką była Nancy Migatt. Pobrali się w 1947 roku.
Znajomość młodych ludzi miała miejsce, gdy James studiował w amerykańskim teatrze „Wing”.
Jego przyszła żona pracowała tam jako przedstawicielka public relations.
W małżeństwie urodziło się troje dzieci. Synowie nazywali się Jakub, Szczepan i Daniel.
Dzieci dały Whitmore ośmioro wnucząt. Ze wszystkich synów tylko James Jr. kontynuował dynastię, zostając filmowcem i aktorem.
Ćwierć wieku później rodzina się rozpadła. Od 1972 do 1979 roku małżeństwo Whitmore z aktorką Audrą Lindley trwało.
Po rozstaniu z nią prawie natychmiast ożenił się ponownie z Nancy Migatt. Ale małżeństwo rozpadło się, ponieważ istniało kilka lat.
Ostatnią żoną wybitnego performera, która w tym czasie miała już prawie osiemdziesiąt lat, została w 2001 roku pisarka i aktorka Noreen Nash.
Była niewiele młodsza od swojego słynnego męża.
Utalentowany wykonawca zmarł w 2009 roku, na początku lutego, we własnym domu w Malibu.
