Wszyscy ludzie są różni i każda osoba ma własne wyobrażenie o tym, co jest przerażające, a co nie. Dla niektórych widok zombie lub potwora z kosmosu może wywołać prawdziwy horror, a dla kogoś tylko śmiech. Aby określić, jak przerażający jest film, musisz wziąć pod uwagę różne aspekty.
Instrukcje
Krok 1
W dzieciństwie i do wieku dojrzewania człowiek z reguły boi się fikcyjnych stworzeń - wampirów, wilkołaków, zombie i tak dalej. Z pewnością film, w którym główny bohater walczy ze złymi duchami, wyda się przerażający tym, którzy jeszcze nie pożegnali się z wiarą, że wszystkie te stworzenia rzeczywiście istnieją.
Krok 2
Wraz z wiekiem zmienia się sposób oceny wydarzeń, człowiek już dość wyraźnie oddziela rzeczywistość od fikcji. Niewytłumaczalne rzeczy wciąż go przerażają, ale nie w takim stopniu jak wcześniej. Stworzenia z dzieciństwa zastępują mutanty, przedstawiciele zaświatów i pozaziemskich cywilizacji. Czyli te przedmioty i zdarzenia, które mogłyby być obecne w prawdziwym życiu, ao których od czasu do czasu pojawiają się notatki w prasie.
Krok 3
Ale to nie tylko bohaterowie decydują o tym, jak przerażający może być film. Oczywiście dominuje łańcuch historii. I tutaj reżyserzy zwracają się wprost do ludzkiej psychiki. Mają ulubione sztuczki. Należą do nich nagłe „ataki zła” w czasie, gdy widz się tego nie spodziewa (głośne krzyki, wyskakiwanie z kąta stworów lub ludzi).
Krok 4
Chociaż nagłość może być przerażająca, najbardziej przerażające wydarzenia to te, które mogą się wydarzyć. Dlatego filmy o maniakach, fanatykach, sadystach i innych zboczeniach wywołują największy strach u dorosłego widza. W końcu rozumie, że nikt nie jest odporny na sytuacje opisane w filmie. A negatywne postacie są nie tyle wymyślane przez scenarzystów i pisarzy, ile kopiowane od żywych ludzi.
Krok 5
Jeśli dokonamy całościowej oceny filmu, to będą miały znaczenie różne czynniki: czy reżyserowi udało się wytworzyć efekt zaangażowania widza w wydarzenia filmu, jak dobrze dobrane zostało tło dźwiękowe. Czy dynamika fabuły została poprawnie zweryfikowana: jak często (odpowiednie) sceny aktywnych akcji i ciszy zastępują się wzajemnie, czy sceneria jest umiejętnie wykorzystana i wiele więcej.
