Jedną z telewizyjnych sensacji 2010 roku był serial „Szkoła”. Projekt ten przyciągnął duże zainteresowanie widzów i krytyków, przede wszystkim ze względu na fabułę – relacje we współczesnej szkole – oraz styl prezentacji.
Reżyserką tego projektu była Valeria Gai Germanika, znana już z pracy „Wszyscy umrą, ale ja zostanę”, która otrzymała jedną z nagród na Festiwalu Filmowym w Cannes.
Tematem serialu było życie współczesnych licealistów, ich wzajemne relacje, rodzice i nauczyciele. Obraz zawiera postacie dość typowe dla współczesnej rosyjskiej szkoły. Celem serialu było właśnie ukazanie rzeczywistości w rozumieniu reżysera. Sprzyjał temu sposób strzelania – nie zastosowano statywu i dekoracji, a także dodatkowego akompaniamentu muzycznego za kulisami. Miało to nadać serialowi wygląd pseudodokumentalny.
W sumie wydano 69 odcinków filmu. W pierwszej serii centrum narracji stanowi 9. klasa „A” zwykłej moskiewskiej szkoły. W narracji dość trudno jest wyróżnić głównych bohaterów, kilka wątków rozwija się jednocześnie. Za główny temat można uznać wewnętrzne konflikty, które pojawiają się między uczniami między sobą. Mogą być spowodowane zarówno zwykłą niechęcią, jak i nieodwzajemnioną miłością. Reżyser pokazuje szkołę jako dość okrutny świat, w którym nastolatki regularnie ranią się nawzajem.
Relacje między dziećmi a rodzicami są nie mniej skomplikowane. W serialu powstał wizerunek Anny Nosowej - dziewczyny wychowanej przez dziadków, ale doświadczającej ciężaru ich nadmiernej miłości i nadopiekuńczości. Ciekawy jest też taki bohater jak Vadim Isaev, którego alkoholizm ojca popycha do pochłonięcia radykalnymi ideami politycznymi.
Dużo uwagi poświęca się nauczycielom w tej historii. Niektóre z nich są pokazywane od strony pozytywnej, ale często ich autorytet nie wystarcza, aby kontrolować sytuację w szkole.
Sama fabuła serialu i sposób prezentacji materiału wywołały bardzo mieszaną reakcję publiczności. Ale zarówno zwolennicy, jak i przeciwnicy stanowiska reżysera są zgodni, że szkolne życie zostało pokazane z dość nieestetycznej strony. Pytanie, na ile ten obraz odpowiada rzeczywistości.
