Siergiej Wiktorowicz Ławrow jest utalentowanym sowieckim i rosyjskim mężem stanu, ministrem spraw zagranicznych Federacji Rosyjskiej. Jego nazwisko kojarzy się z udaną polityką zagraniczną naszego kraju w ostatnich latach. Słusznie cieszy się zasłużonym prestiżem na arenie międzynarodowej i jest uważany za jednego z najpotężniejszych dyplomatów.
Sergey Lavrov jest szefem MSZ od 2004 roku. Na tym stanowisku opowiada się za odrodzeniem niezależności rosyjskiej polityki zagranicznej. Wśród jego zasług jest kompromis z Chinami na obszarach przygranicznych, uregulowanie czterdziestoletniego konfliktu z Norwegią o granicę morską między naszymi krajami, Traktat o Bezpieczeństwie Europejskim, Układ START-3 ze Stanami Zjednoczonymi oraz ułatwienia wizowe Zjednoczona Europa. Za Ławrowa zintensyfikowała się polityka Rosji w Azji, zwłaszcza w Syrii. Minister posiada wiele nagród i tytułów honorowych. Jest pełnoprawnym posiadaczem Orderu Zasługi dla Ojczyzny. W ostatnich latach aktywnie promuje rosyjski biznes za granicą. Sergey Viktorovich słynie z dowcipnych wypowiedzi. Rozmówcy są urzeczeni jego umiejętnością rozładowywania sytuacji z humorem. Jednocześnie jest dość twardy w obronie swojej pozycji.
Dzieciństwo i edukacja
Sergey Lavrov urodził się 21 marca 1950 roku w Moskwie. Ojciec nazywał się Wiktor Kalantarow, narodowość Ormian, pochodzący z Tbilisi. Matka - Kaleria Borisovna Lavrova - Rosjanka, pochodząca z moskiewskiego regionu Nogińska, była pracownikiem Ministerstwa Handlu Zagranicznego ZSRR. Syn przyjął nazwisko matki. Zapisany w paszporcie jako rosyjski.
Przyszły polityk był wychowywany przez dziadków, ponieważ rodzice często i przez długi czas wyjeżdżali służbowo za granicę. Uczył się w szkole nr 2 im. V. Korolenko w mieście Nogińsk, później przeniesionej do moskiewskiej szkoły nr 607 z dogłębną nauką języka angielskiego, którą ukończył ze srebrnym medalem. Ławrow lubił fizykę, więc złożył podanie nie tylko do Moskiewskiego Państwowego Instytutu Stosunków Międzynarodowych, ale także do MEPhI. W MGIMO egzaminy rozpoczęły się miesiąc wcześniej, dlatego po pomyślnym zdaniu testów wstępnych został studentem wschodniej filii tej prestiżowej uczelni. W instytucie oprócz angielskiego i francuskiego uczył się języka syngaleskiego, co wpłynęło na dalsze zatrudnienie.
Praca
Kariera dyplomatyczna Ławrowa rozpoczęła się w 1972 r. od stażu w ambasadzie ZSRR w Republice Sri Lanki, gdzie pracował jako attaché do 1976 r. Następnie został mianowany trzecim, a następnie drugim sekretarzem Departamentu Międzynarodowych Organizacji Gospodarczych Ministerstwa Spraw Zagranicznych ZSRR.
W latach 1981-1988 kolejno na stanowiskach pierwszego sekretarza, radcy, starszego radcy Stałego Przedstawicielstwa ZSRR przy ONZ w Nowym Jorku. W latach 1988-1992 był zastępcą, pierwszym zastępcą szefa, szefem Departamentu Międzynarodowych Organizacji Gospodarczych MSZ ZSRR. W 1992 roku został wiceministrem spraw zagranicznych Rosji. W latach 1994-2004 Siergiej Wiktorowicz był stałym przedstawicielem Federacji Rosyjskiej przy ONZ i Radzie Bezpieczeństwa ONZ. Tam zyskał reputację pryncypialnego i zdeterminowanego dyplomaty. W tym okresie ONZ poparła rekordową liczbę rosyjskich inicjatyw.
9 marca 2004 r. dekretem Prezydenta Federacji Rosyjskiej Ławrow został powołany na stanowisko Ministra Spraw Zagranicznych Federacji Rosyjskiej. Nadal z wielkim sukcesem kieruje tym departamentem i według sondaży jest jednym z trzech najskuteczniejszych ministrów Federacji Rosyjskiej. Równolegle z obowiązkami Ministra Spraw Zagranicznych Federacji Rosyjskiej Siergiej Wiktorowicz łączy pracę w UNESCO, gdzie jest przewodniczącym Komisji Rosji, a także członkiem Rządowej Komisji Rozwoju Gospodarczego i Integracji.
Rodzina
Ławrow ożenił się, gdy był na trzecim roku w MGIMO. Jego wybranką była Maria Aleksandrowna, z wykształcenia filolog. Kiedy się poznali, pracowała jako nauczycielka. Od tego czasu Ławrowowie są razem, żona towarzyszy mężowi we wszystkich zagranicznych podróżach służbowych. Córka - Ekaterina Sergeevna Vinokurova, urodziła się i wychowała w Nowym Jorku, ukończyła prestiżową szkołę na Manhattanie, a następnie Columbia University, gdzie studiowała nauki polityczne. Następnie studiowała na magistracie w Londynie. Teraz jest dyrektorem rosyjskiego oddziału domu aukcyjnego Christie's. Mężem Ekateriny jest Aleksander Vinokurov, absolwent Wydziału Ekonomii Uniwersytetu Cambridge. Pobrali się w 2008 roku. Dwa lata później Catherine urodziła wnuka Ławrowa Leonida, a następnie wnuczkę. Mąż Ekateriny jest właścicielem kilku firm z branży telekomunikacyjnej, gazowniczej, wydobywczej, portowej i farmaceutycznej. Obecnie rodzina córki mieszka w Moskwie.
Hobby i hobby
Od lat studenckich Siergiej Wiktorowicz lubi rafting, jest prezydentem Rosyjskiej Federacji Slalomu Wioślarstwa. Co roku znajduje czas na spływy po górskich rzekach. Lubi śpiewać na gitarze, komponuje poezję, kolekcjonuje dowcipy polityczne. Jest fanem klubu piłkarskiego Spartak, jednego z założycieli Ludowej Ligi Piłkarskiej Rosji, mającej na celu zjednoczenie fanów tego sportu.
