Birgitta Wahlberg jest znaną szwedzką aktorką. Zagrała 40 ról filmowych. Birgitta jest laureatką nagrody Złotego Chrząszcza za pierwszoplanową rolę kobiecą.
Biografia
Birgitta Wahlberg urodziła się 16 grudnia 1916 roku w Sztokholmie. Zmarła w wieku 97 lat 29 marca 2014 roku w Liding. Ojciec Birgitty był profesorem. Przyszła aktorka kształciła się w Szkole Teatralnej Królewskiego Teatru Dramatycznego. Birgitta dużo grała w teatrze. Jej repertuar obejmuje ponad 100 ról.
Jej mąż, Hans Hansson, był o 9 lat starszy. Ich ślub odbył się w 1939 roku. W 1976 roku Birgitta została wdową i nigdy więcej nie wyszła za mąż. Walberg ma troje dzieci: Marię, Pera i Bodila.
Kariera
Jedną z pierwszych ról filmowych Birgitty była komedia In Paradise z 1941 roku. W tym samym roku zagrała w melodramacie The Struggle Continues. Partnerami Vahlberga na planie są Viktor Shestrem, Reni Bjerling, Anne-Margret Bjerlin, Bullen Berglund i Alf Chellin. Następnie Birgitta dostała rolę w dramacie Ingmara Bergmana "Miasto Portowe". Film opowiada o związku marynarza z krnąbrną dziewczyną. Dziewięć-Christine Jensson, Bengt Eklund, Mimi Nelson i Berta Hall zagrały główne role w filmie. Dramat obejrzeli widzowie nie tylko w Szwecji, ale także w Szwajcarii, Japonii, Niemczech, Danii, Urugwaju, Finlandii, Argentynie, Belgii, USA i we Włoszech. Obraz był prezentowany na międzynarodowych festiwalach filmowych w Locarno i Wenecji.
W 1949 roku Birgitta Wahlberg zagrała swoją siostrę Erikę w dramatycznym filmie Miłość wygrywa. Film wyreżyserował Gustaf Mulander. Karl-Arne Holmsten, Ingrid Thulin, Olof Winnerstrand i Esther Reck Hansen występują w dramacie. Dwa lata później aktorka zagrała Ewę w dramacie Rozwiedziony. W 1954 roku Walberg można było zobaczyć w dramacie historycznym Karin Monsdotter. Film opowiada o intrygach dworu królewskiego. Film wyreżyserował i napisał Alf Sheberg. W głównych bohaterach wystąpili Ulla Jakobsson, Jarl Kull, Ulf Palme, Olof Widgren, Stig Jarrel i Erik Strandmark.
Filmografia
W 1955 roku Birgitta dostała rolę Irmy w filmie „Niebezpieczna obietnica”. Muzykę do filmu napisał słynny szwedzki kompozytor Nathan Gerling. W tym samym roku Walberg zagrał królową Gertrude w filmowej adaptacji Hamleta. Główne role zagrali Bengt Eckerot, Anita Bjork i Edwin Adolfson. Po 9 latach film został wznowiony i wypuszczony na ekrany w zaktualizowanej formie. Następnie aktorka odegrała niewielką rolę w melodramacie z elementami komedii „Uśmiechy letniej nocy”. Film opowiada o życiu prawnika w średnim wieku, który nie może dokonać ostatecznego wyboru między swoją uroczą żoną a byłym kochankiem. Reżyserem i scenarzystą melodramatu jest Ingmar Bergman.
W 1958 roku na szwedzkich ekranach ukazała się komedia „Miss April”. W następnym roku film był pokazywany w Danii i Finlandii. Birgitta zagrała w filmie sekretarkę. Obraz został nominowany do Złotej Palmy. W 1960 Walberg dostał główną rolę w dramacie kryminalnym Wiosna dziewicy. Film zdobył Oscara dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego i został uhonorowany Nagrodą im. Samuela Goldwina.
Hans Dahlin zaprosił Walberga do filmu „Pan Ernest”, który jest filmową adaptacją twórczości Oscara Wilde'a. Jej partnerami na planie byli Ragnar Agvedson, Karl Bilqvist, Helena Brodin, Allan Edwall i Bjorn Gustafsson. Następnie zagrała główną rolę w komedii „Swedish Pictures”. Film był pokazywany nie tylko w Szwecji, ale także w Finlandii, Danii i Portugalii.
Wtedy Birgittę można było zobaczyć w dramacie Hansa Abramsona „Przyjaźń dla…”. Następnie Walberg zagrał lekarza w dramacie Oke Falka Princess. Zgodnie z fabułą główny bohater zakochuje się w nieuleczalnie chorej dziewczynie. Jego miłość i narodziny dziecka czynią cuda i kobieta wraca do zdrowia. Czołowa performerka, Grunet Molvig, otrzymała za swoją pracę Srebrną Nagrodę.
W 1968 roku Birgitta dostała rolę Fra Jacobiego w dramacie „Wstyd”. Film opowiada o małżonkach-muzykach. Wraz z wybuchem wojny ich życie zmienia się dramatycznie. Film był nominowany do Złotego Globu w kategorii Najlepszy Film Zagraniczny. Kolejnym filmem z udziałem Walberga był dramat koprodukcji USA i Włoch „Historia kobiety” z Bibi Andersson i Robertem Stackiem w rolach głównych.
W 1976 roku Walberga można było zobaczyć w thrillerze kryminalnym Boo Wiederberga Człowiek na dachu. Fabuła opowiada o śledztwie w sprawie morderstwa w szpitalu. Śledczy dowiadują się, że ofiarą był były komisarz policji, który miał wielu wrogów. Obraz był pokazywany w Stanach Zjednoczonych i wielu krajach Europy.
Później Birgitta dostała rolę w dramacie „Raj” Gunnela Lindbluma. W głównych bohaterach wystąpiły Marianne Aminoff, Maria Blomkvist, Anna Borg, Margareta Bustrem i Agneta Ekmanner. W 1989 roku Walberg brał udział w tworzeniu krótkometrażowego filmu familijnego „W lesie nie ma złodziei”. W tym samym roku zagrała babcię w rodzinnym filmie „Piotruś i Piotr”. Fabuła opowiada o maleńkich dzieciach, które trafiły do zwykłej szkoły. Film obejrzeli widzowie nie tylko w Szwecji, ale także w Niemczech. Partnerami Walberga na planie byli Anna Karlsson, Per Eggers, Björn Jeda, Henrik Holmberg i Ann Petren.
Birgitta zagrała w przygodowym dramacie biograficznym Daniela Bergmana według scenariusza Ingmara Bergmana „Sunday Child” koprodukcji Szwecji, Danii, Finlandii, Islandii, Norwegii i Francji. Film opowiada o związku małego chłopca z surowym ojcem. Partnerami Walberga na planie byli Tommy Bergren, Henrik Linnros, znany z roli w filmie Zło, Lena Endre z filmu akcji Dziewczyna z tatuażem smoka, Anna Linnros, Malin Ek, Maria Richardson, która zagrała w dramacie Never Wipe Twoje łzy bez rękawiczek”i Irma Christenson.
Walberg dostał rolę Margit w Snooper, który trwał od 1993 do 1997 roku. Wśród reżyserów tego dramatu kryminalnego są Leif Krantz i Chell Sundvall. Julia Smith pracowała nad scenariuszem odcinków. Axel Duberg i Handen Turbo, Karl Chelgren i Yvonne Lombard dostali główne role. Ostatnia rola Walberga była w dramacie telewizyjnym pod oryginalnym tytułem Hemresa. Jej partnerami na planie byli Malin Eck, Ulf Friberg, Otto Hakala, Jarl Kull i Sten Ljunggren.
