Do niedawna biografia cesarza Piotra III i okres jego panowania, choć krótki, były oceniane przez historyków wyjątkowo negatywnie. Jednak na tle nowo odkrytych faktów z jego życia zrewidowano stosunek do niego zarówno jako osoby, jako osoby, jak i jako władcy.
Każda z rządzących lub rządzących osób miała pewien wpływ na rozwój Rosji, a cesarz Piotr III nie jest wyjątkiem, mimo że miał zaledwie sześć miesięcy u władzy. Bez względu na to, jak traktowali go historycy, był osobą ciekawą, życzliwą, ale wykształconą, szczerze życząc szczęścia i pomyślności dla swojego kraju, ale nie wszystkie jego wysiłki zostały docenione przez współczesnych.
Dzieciństwo i młodość cesarza Piotra III
Piotr III jest pierwszym przedstawicielem dynastii noszącej oficjalną nazwę „Cesarski dwór Romanowów”, którego biografia była krótka, ale pełna wydarzeń. Jego rodzicami byli rosyjska księżniczka Anna Pietrowna i książę Karol Fryderyk z Holstein-Gottorp. Chłopiec urodził się w lutym 1728 r. w portowym mieście Kilonia w Niemczech. Matka przyszłego cesarza zmarła wkrótce po jego urodzeniu, a jego ojciec, a raczej wynajęci przez niego nauczyciele, podjęli jego wychowanie.
Piotr III otrzymał doskonałe wykształcenie, ale główną metodą zarówno nauki, jak i wychowania był „bicz”, który nie mógł nie wpłynąć na psychikę chłopca. Prawdziwą miłość swoich bliskich poczuł, gdy trafił do wujka ojca, Friedricha. Tam zapoznał się nie tylko z naukami humanistycznymi i językami, ale także z podstawami wojskowości i dosłownie zachorował na „bitwy”.
Piotr Fiodorowicz, jak nazywała go ciotka Elizaveta po przyjeździe do Rosji, zapoznał się z rosyjską historią, językiem i obyczajami już w dojrzałym wieku - około 14 lat. W tym okresie życia został ogłoszony spadkobiercą tronu rosyjskiego i przewieziony do ojczyzny matki Anny Pietrownej.
Panowanie cesarza Piotra III i jego śmierć
W 1745 r. Piotr Fiodorowicz ożenił się praktycznie siłą, wbrew swojej woli. Od tego momentu rozpoczęły się jego przygotowania do tronu, czemu sprzeciwiał się wszelkimi możliwymi sposobami, gdyż warunki umowy z ciotką były dla niego odrażające. Nie odniósł sukcesu jako mąż, nie potrzebował dziecka, rodzina, jego żona i jej szczera miłość były obrzydliwe. Ale Piotr III został cesarzem z wielką przyjemnością, a nawet zdołał dokonać pewnych zmian podczas swoich 6 miesięcy rządzenia Rosją:
- zniósł Kancelarię Tajną,
- zainicjował proces odbierania gruntów kościołowi,
- utworzył Państwowy Bank i rozpoczął emisję pierwszych rosyjskich banknotów,
- uwolnił staroobrzędowców od prześladowań,
- uczynił szlachtę klasą uprzywilejowaną.
To właśnie te reformy, które były absolutnie przeciwne polityce cesarzowej Elżbiety i doprowadziły do zamieszek, po których Piotr III został zesłany na wygnanie, a następnie po prostu zabity przez zwolenników świeżo upieczonej cesarzowej Katarzyny, jego prawowitej żony.
Wielu współczesnych historyków analizujących działalność cesarza Piotra III uważa, że zainicjowane przez niego reformy doprowadzą w końcu do szybkiego rozwoju rosyjskiego przemysłu, sztuki i gospodarki, jednak radykalne zmiany przestraszyły rządzącą „garstkę” i doprowadziły do obalenia i śmierci Piotra Fiodorowicza.
