Każde pokolenie ma swoje kultowe postacie i idoli, które służą jako przewodnik w życiu. Próbki pop-artu z czasów stagnacji zapadły głęboko w pamięć osób urodzonych w ZSRR. Evgeny Bronevitsky jest weteranem rosyjskiej sceny, jest pamiętany i kochany.
Odległy początek
Leningrad w czasach sowieckich nazywany był kulturalną stolicą kraju. Po rozpadzie Związku Radzieckiego miasto chwały robotniczej zamieniło się w bandytę Petersburg. Jewgienij Broniewicki urodził się 30 czerwca 1945 r. W elitarnej rodzinie. Rodzice mieszkali w mieście nad Newą. Ojciec, marynarz wojskowy, kapitan morski. Matka, śpiewaczka, wystąpiła w Kaplicy Leningradzkiej. Chłopiec miał starszego brata, który znany jest jako pierwszy mąż popularnej piosenkarki Edity Piekha.
Podążając za rodzinnymi tradycjami, Eugene po ukończeniu szkoły postanowił zdobyć wykształcenie wojskowe i wstąpił do słynnego Wojskowego Instytutu Mechanicznego. Jednak dyscypliny, które należało opanować w procesie uczenia się, zostały przekazane uczniowi z dużym trudem. Nawet w szkole przyszły gitarzysta nie lubił nauk ścisłych. Wyrafinowana natura nie akceptowała twierdzeń, wzorów i innych kategorii matematycznych. Po pewnym wahaniu przerwał studia i „został zwolniony”.
Na profesjonalnej scenie
W połowie lat 60. zespoły wokalne i instrumentalne powstały i występowały w całym kraju. W tym czasie czwórka Liverpoolu zwana „The Beatles” była już „głośna” na całym świecie. Sowieccy nie chcieli zostać w tyle. Należy zauważyć, że jako uczeń Bronevitsky poważnie opanował technikę gry na gitarze. Nie uczył się w szkole muzycznej, ale wśród rówieśników dał się poznać jako fajny gitarzysta. Kiedy Eugene opuścił instytut, został natychmiast zaproszony do VIA „Singing Guitars”.
Kariera sceniczna Bronevitsky'ego rozwijała się pomyślnie. Harmonijnie dołączył do zespołu. Z dobrym głosem występował jako wokalista. Na początku lat 70. na scenie panowała intensywna rywalizacja. Kompozytorzy, poeci, śpiewacy i zespoły walczyli o miejsce na słońcu. Jednocześnie cenzura stanowiła poważny czynnik ograniczający. Mimo różnych przeszkód zespół wykazywał niezmiennie wysoką jakość swoich programów.
Wynik życia osobistego
Tak się złożyło, że biografia Bronevitsky'ego jest nierozerwalnie związana z losem Śpiewających Gitar. W 1975 roku większość członków zespołu zainteresowała się wystawieniem opery rockowej Orfeusz i Eurydyka. Projekt w nowym formacie okazał się sukcesem, a zespół się rozpadł. Jewgienij przeniósł się do popularnego zespołu Drużba, prowadzonego przez jego starszego brata. Potem nastąpiła seria „wędrówek” w innych zespołach. I dopiero w 1997 roku „Singing Guitars” ponownie się zjednoczyły.
Niewiele wiadomo o życiu osobistym muzyka. Eugene mieszka sam, z wyjątkiem gitary. Czas wolny przeznaczamy na pracę i kreatywność. Kiedyś był żonaty, ale nie lubi o tym pamiętać. Żona go opuściła, ale zostawiła córkę. Wyjechała, wyszła za mąż i urodziła kolejną dziewczynkę. Urodziła i po chwili zmarła. W tej chwili Broniewicki ma dwie dorosłe córki. Muzyk mieszka w jednopokojowym mieszkaniu na obrzeżach Petersburga i nie narzeka na los.
