Zapalony gitarzysta z łatwością zagra dowolny akord na strunach. Ale jak rozumieć akordy zapisane w nutach? Ta czy inna kombinacja dźwięków może być wyjaśniona z punktu widzenia teorii muzyki. Nagranie akordów składa się z liter i cyfr łacińskich. Każdy z tych symboli ma określone znaczenie.
Instrukcje
Krok 1
Litera w nazwie akordu mówi, która nuta leży u podstawy akordu (innymi słowy, na jakiej nucie jest zbudowana). W teorii muzyki przyjmuje się następującą notację nut:
C - uwaga „przed”;
D - uwaga „D”;
E - uwaga „mi”;
F - uwaga „fa”;
G - uwaga „sól”;
A - uwaga „la”;
H - uwaga „si”;
B - notatka "B". Jeżeli obok litery znajduje się znak ostry lub płaski ("#", "b"), to wskazana nuta jest odpowiednio podnoszona lub obniżana o pół tonu.
Krok 2
Litery w oznaczeniu akordu mogą być wielkimi lub małymi literami. Litera „m” może być również dołączona do dużej litery. Mała litera w nazwie akordu lub „m” dodana do wielkiej litery wskazuje, że akord ten nie jest akordem durowym, ale molowym. Różnica między tymi dwoma progami polega na umiejscowieniu tercji małej w akordzie.
Krok 3
Rozważmy teraz bezpośrednią strukturę akordu. Jeśli jest to wskazane tylko literami, masz przed sobą triadę, czyli trzy dźwięki ułożone w tercje. Wielka triada to tercja wielka i mała, a tercja mała to tercja mała i wielka.
Jeśli cyfra „6” jest przypisana do litery akordu poniżej, to jest to akord szósty. Składa się z trzeciego na dole i czwartego na górze. W akordzie durowym szóstym tercja jest molowa, a w akordzie molowym jest durowa.
Jeśli liczba „7” jest przypisana do oznaczenia literowego akordu, to jest to akord siódmy. To współbrzmienie czterech dźwięków ułożonych w tercje.
W muzyce gitarowej najczęściej występują wszystkie powyższe akordy.
