Zarzucanie na duże odległości za pomocą spławika jest stosowane jako technika łowienia w przypadkach, gdy nie ma możliwości nęcenia ryb przy brzegu. Przy tego typu łowieniu standardowy sprzęt nie jest w stanie zapewnić jego zasięgu. Dlatego odpowiednie wędki do dalekich rzutów z pływakiem skutecznie rozwiązują ten problem.
Długie rzuty z pływającym spławikiem są często używane do łowienia dużych ryb, które wymagają płynnego spuszczania żyłki. W takim przypadku wymagany jest następujący sprzęt: smycz z haczykiem, stoper, żyłka, ładunek, spławik, kołowrotek i wędka. Należy pamiętać, że na odległość wyrzutu, a co za tym idzie na optymalne łowienie, duży wpływ ma masa wędziska i zestawu.
Ponadto pływaki ślizgowe znacznie różnią się od tradycyjnych odpowiedników, co wyraża się większą długością (do czterdziestu centymetrów) i kształtem przypominającym torpedę. Dzięki temu pozostaje widoczny z dużej odległości dla rybaka i niewidoczny dla ryb. Dodatkowo wydłużony kształt pływaka ślizgowego ma niezbędne właściwości aerodynamiczne podczas lotu na znaczne odległości (do osiemdziesięciu metrów).
Cechy zestawu
Odpowiednio dobrany sprzęt sprawi, że łowienie ryb stanie się wspaniałą rozrywką, której towarzyszyć będzie porządny połów.
Dobór odważników powinien kierować się obecnością prądu. Na spokojnej wodzie preferowane jest użycie jednego obciążnika, a w wartkim nurcie w zbiorniku szereg obciążników, naprzemiennie ułożonych w sposób zmniejszający się obciążnik w kierunku haka. Główny ciężarek na górze to korek, na wierzchu należy zastosować amortyzację w postaci rurki polimerowej lub gumowej.
Dobór żyłki zależy bezpośrednio od długości rzutu i rodzaju ryby. Należy pamiętać, że główna część linki powinna być grubsza niż smycz. A przez korpus pływaka musi być przewleczony przez oddzielny kanał (z silnym prądem) lub przez oczko z drutu. Zalecana grubość żyłki do łowienia odległościowego to 0,18-0,20 mm średnicy.
Użycie krętlika jest określane przez unikanie skręcania się żyłki, które występuje z powodu szybkiego obracania się krętlika. Wielkość krętlika nie powinna wpływać na skuteczność przynęty, dlatego lepiej używać ich małych wersji.
Dobór kołowrotków wpływa na jakość i szybkość skręcania zestawu, który mocowany jest metalowymi haczykami z gumkami. Żyłka z ciężarkami nawinięta jest na kołowrotek, do którego przymocowany jest haczyk. A haczyk z elastyczną taśmą, wkręcony w krętlik, trzyma cały sprzęt, którego charakterystyka jest zaznaczona z boku kołowrotka.
Dobór przystanków pozwala optymalnie zamocować spławik na lince podczas opuszczania zestawu. Stoper powinien z łatwością przechodzić przez pierścienie wędziska i mocno trzymać się linki, a także wyraźnie odnotowywać ilość uwolnienia zestawu. Z reguły korki wykonane są z gumy lub mocnych nici.
Wybór wędki do dalekich rzutów zakłada jej długość od 3,6 m do 4,5 m. Głównymi zaletami wędki są jej wytrzymałość i niewielka waga. Strukturalnie wędka powinna składać się z 4-6 części z kolanami, które zachowują wystarczającą sztywność na wszystkich częściach z wyjątkiem zginanego blatu. Rękojeść musi być wykonana z materiału porowatego (guma lub korek).
Dobór kołowrotka powinien uwzględniać kompaktowy, wypukły kołowrotek oraz lekką, wydłużoną szpulę. Idealnie, kołowrotek „Match” może być używany do umieszczania cienkich linii. Tutaj ważne jest, aby wybrać najbardziej optymalną opcję, która będzie pasować do płynnej pracy i niskiej wagi produktu, która zależy od liczby zastosowanych w nim łożysk.
Dobór spławików powinien uwzględniać odległość rzutu oraz przepływ wody. Od tego zależy możliwość ich zastosowania: z jednym punktem mocowania lub w pełni nieruchomym pływakiem. Dodatkowo łowieniu na różnych odległościach rzutu powinny towarzyszyć spławiki z wymiennymi antenami, które dostosowują ich wielkość.
Zbieranie sprzętu spławikowego
Udane łowienie zależy od prawidłowego zebrania sprzętu spławikowego. Najważniejszą częścią wyposażenia wędki jest obciążnik. Przypony ślizgowe polegają na użyciu obciążników w niewielkiej odległości od smyczy, podczas gdy wersja stała powinna znajdować się bliżej spławika.
Jako ciężarki zaleca się stosować śrut metalowy o różnych kształtach. A waga obciążnika powinna odpowiadać średnicy użytej linki. Strzały o różnych rozmiarach należy układać od góry do dołu w kolejności malejącej wagi, ponieważ najcięższa część ciężarka zepchnie zestaw do dna, a małe fragmenty ciężarka będą służyć jako stabilizator smyczy z haczykami.
Smycz mocowana jest do linki specjalnymi karabińczykami. A zapobieganie plątaniu się żyłki podczas dalekich rzutów zapewniają klipsy ochronne, które zabezpieczają haczyki z przynętą. Zapięcie typu „cross-lock” mocowane jest na linii o długości 75 cm, powyżej przymocowany jest klips, a następnie koralik. Następnie mocowana jest tuleja zaciskana, na której montowana jest następna stopka. Następnym krokiem jest przewleczenie żyłki przez ucho krętlika i przeciągnięcie go przez ostatni koralik. Wolna krawędź żyłki jest przymocowana dodatkowym krętlikiem, a smycz o długości 60 cm z haczykiem na końcu jest przymocowana do oka na pierwszym krętliku.
Wybór spławika do dalekich rzutów
Spławik w kształcie torpedy do dalekich rzutów konstrukcyjnie składa się z fragmentu w kształcie strzały (20-50 cm) i pogrubionej części (2-10 cm). Pływaki ślizgowe typu stałego muszą ważyć co najmniej trzy gramy i są wyposażone w plastikowy lub metalowy kil oraz pogrubioną antenę.
Ważnym szczegółem podczas łowienia z dalekiego rzutu na spławik ślizgowy jest opadanie żyłki podczas łowienia w stawie o spokojnym przepływie wody.
W porównaniu z tradycyjnymi modelami pływaki ślizgowe mają szereg istotnych zalet, którymi są:
- niewielki ładunek na smyczy nie będzie widoczny dla ryb, co jest możliwe tylko przy użyciu dowożonego spławika;
- możliwość łowienia w określonych warunkach za krawędzią trzcin, gdzie występują duże gatunki ryb;
- dość szybka zmiana pływaków i obciążników;
- zwiększona wrażliwość gryzienia ryb;
- precyzyjne i dalekobieżne odlewanie przekładni ze stałym środkiem ciężkości;
- minimalne prawdopodobieństwo wpływu wiatru na zalanie linii;
- obciążnik umożliwia bezpieczne ułożenie przynęty na dnie zbiornika.
Istotnymi wadami tego typu łowienia są zmniejszenie dokładności i odległości rzutu przy silnym wietrze, a także podczas łowienia „trzymają” spławik z reguły tonie.
Pływaki ślizgowe do dalekich rzutów prezentowane są w trzech wersjach konstrukcyjnych (z jednym łapem, z dwoma łapami i otworem osiowym pośrodku) oraz w trzech wersjach (wydłużona, owalna i okrągła). Wybór konstrukcji i kształtu spławika ślizgowego uzależniony jest od przewidywanych warunków połowu (wiatr, prąd, takielunek i odległość rzutu).
Technika dalekiego rzutu
Podczas rzucania na duże odległości za pomocą spławika ślizgowego należy kierować się tą samą techniką łowienia, co przy użyciu wędki spinningowej. W takim przypadku ciężar obciążników powinien wynosić około jednej czwartej wagi zestawu, a większość masy powinna być na spławiku. Jednocześnie spełnione zostaną warunki udanego castingu, z wyłączeniem nakładania się sprzętu.
Odległość jednego metra od szczytówki wędziska do ślizgającego się spławika odpowiada optymalnej gotowości wędkarza do dalekich rzutów. Konieczne jest sprawdzenie otaczającej przestrzeni pod kątem braku ingerencji w huśtawkę i lot sprzętu. Podczas lotu zestaw powinien sklejać się z palcami po zarzuceniu. A gdy spławik wejdzie do wody, dziób na szpuli zamyka się, a linka zaczyna tonąć wraz z krawędzią wędziska.
Następnie łuk należy otworzyć, zwalniając linkę. Element pływaka musi opierać się o korek z wyraźnym mocowaniem pływaka na powierzchni wody. Po rzuceniu konieczne jest wzmocnienie wędki na specjalnym stojaku tak, aby jej szczyt znajdował się jak najbliżej krawędzi wody. Zapewniając maksymalne naprężenie żyłki, gwarantowana jest najlepsza czułość na zgryz.
