Na świecie istnieją setki, a nawet tysiące stylów tanecznych. Są tańce świeckie, są tańce ludowe, są tańce narodowe i są takie, które przekroczyły granice państw i stały się własnością całego świata. Polski Krakowiak trudno nazwać tańcem pokoju. Mimo to jest znany i kochany także poza granicami Polski.
Każdy naród ma tańce, które weszły do kultury wiele wieków temu i stały się jej integralną częścią, a na fali nowych popularnych trendów muzycznych pojawiły się młode tańce. Krakowiak polski to jeden z tańców o znaczącej historii.
Historia tańca
Krakowiak to taniec dość szybki i zwinny. Melodia, która towarzyszy wszystkim ruchom, wesoła i żywa. W starożytności tylko mężczyźni mogli wykonywać ten taniec, ale potem zmieniła się tradycja kulturowa, a do tancerek dołączyły kobiety.
Na początku XIX wieku folk krakowiak uległ przeobrażeniu i stał się tańcem towarzyskim (z figurami i szczególną symboliką wykonania).
Taniec ten powstał w województwie krakowskim, był wykonywany bardzo uroczyście, z honorem i artykułem nieodłącznym żołnierzom. Krakowiak nazywany był tańcem rycerskim i pierwotnie uważano, że jest wykonywany przez rycerzy ze swoimi giermkami.
Cechy tańca
Charakterystyczną cechą Krakowiaka jest dumna postawa tancerzy, plecy proste jak strzała i wysoko uniesiona głowa. Pozy w tańcu są jasne, ale proste, dość łatwe do zapamiętania. Skoki w Krakowiaku są małe i zgrabne, dzięki czemu tancerze lądują na obu nogach.
Należy zauważyć, że Krakowiak ma dwa kierunki: salę balową i scenę ludową. Taniec ludowy charakteryzuje się tańczącymi figurami w formie koła, które tworzy okrągły taniec, a także różnymi skokami, które wykonuje się swobodnie, swobodnie. Metrum dwóch ćwiartek wyznacza szybkie tempo i ciągłą zmianę postaw i ruchów.
Jeśli chodzi o salę balową Krakowiak, swoją popularność zyskała w okresie renesansu, był to czas balów i konwencji kulturowych. Ruchy w nim były mierzone i utrzymywane. Dziś uważany jest za taniec historyczny i codzienny.
Krakowiak często łączony był z walcem, co skutkowało pięknym tańcem towarzyskim z mnóstwem zwrotów akcji i eleganckimi krokami. Krakowiak otrzymał oprawę artystyczną w muzyce baletowej i operowej, m.in. w wielkiej operze Michaiła Glinki Życie za cara.
Krakowiak stał się narodowym dziedzictwem Polski, jego energiczny i żwawy rytm występu wciąż prześladuje wielu tancerzy.
